Miłujcie się wzajemnie, jak ja was umiłowałem…

Miesiąc czerwiec to czas, w którym szczególnie czcimy Najświętsze Serce Jezusa. Ono ukochało nas, grzesznych ludzi, aż do złożenia najwyższej ofiary dla naszego ocalenia. Serce kochającego Boga dało nam na pokarm Jego Ciało i Krew.

1. W wielu krajach, w tym także w Polsce, obchodzona jest uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, czyli – (Boże Ciało). Szczególnie doniosłym, tradycyjnym wyrazem pobożności Eucharystycznej są procesje z Najświętszym Sakramentem, które odbywają się w Kościołach lokalnych we wszystkich regionach świata. Są one niezwykle wymownym świadectwem prawdy, że Pan Jezus, ukrzyżowany i zmartwychwstały, nadal idzie po drogach świata i przez tę swoją «wędrowną» obecność przewodzi pielgrzymce kolejnych pokoleń chrześcijan: umacnia wiarę, nadzieję i miłość; pociesza w utrapieniach; podtrzymuje w dążeniu do sprawiedliwości i pokoju.

2. Uroczystość Bożego Ciała jest publicznym świętem Eucharystii, sakramentu Ciała i Krwi Chrystusa. Jest świętem uwielbienia i dziękczynienia. W tym dniu chrześcijański lud gromadzi się wokół ołtarza, aby kontemplować i adorować eucharystyczne misterium, pamiątkę ofiary Chrystusa, który wszystkim ludziom przyniósł zbawienie i pokój. Niosąc Eucharystię przez ulice i place, pragniemy przybliżyć Chleb, który zstąpił z nieba, do naszego codziennego życia: chcemy, aby Jezus szedł tam, gdzie my żyjemy. Nasz świat, nasze życie winny stać się Jego świątynią. Eucharystia jest bowiem dla nas źródłem życia, źródłem miłości, która zwycięża śmierć. Z komunii z Chrystusem – Eucharystia rodzi miłość, która przemienia nasze życie i podtrzymuje nas wszystkich na drodze ku niebiańskiej ojczyźnie.

3. Jakże nie radować się w tym dniu przedziwną solidarnością Boga z ludźmi? W Eucharystii Jezus przyłącza się do nas – tak jak przyłączył się do uczniów zmierzających do Emaus – gdy pielgrzymujemy przez dzieje, w miastach i wioskach. Chrystus głosi wszędzie to samo orędzie: «Miłujcie się wzajemnie, jak ja was umiłowałem», a w Eucharystii ofiarowuje samego siebie jako duchową moc, która pozwala wypełniać to Jego przykazanie i budować cywilizację miłości.

4. Niosąc w procesji Eucharystię — sakrament Chrystusa, naszej Paschy, zanieśmy na nasze ulice orędzie pokoju i miłości, które On nam pozostawił, a którego świat dać nie może. W drodze zastanawiajmy się, jakie świadectwo my sami dajemy na rzecz pokoju i miłości. Nie wystarczy bowiem mówić o pokoju i miłości, jeśli nie staramy się zarazem żywić w sercu pokojowych uczuć i okazywać ich na co dzień naszym bliźnim. Niosąc w procesji Eucharystię, zanośmy żarliwe modlitwy do «Księcia Pokoju».

5. W każdą niedzielę wspólnota Kościoła gromadzi się wokół Eucharystii, sakramentu odkupieńczej ofiary Chrystusa, ustanowionego podczas Ostatniej Wieczerzy. Eucharystia to Pan Jezus, który daje siebie „ za życie świata ”. W każdym czasie i każdym miejscu On pragnie spotkać człowieka i nieść mu życie Boże. Wymownie brzmią słowa wypowiedziane przez Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy: «Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję» (J 14, 27). Pragnijmy te słowa raz jeszcze przyjąć i do głębi zrozumieć. Wchodzimy w duchu do wieczernika, aby kontemplować Chrystusa, który pod postaciami chleba i wina daje nam swoje Ciało i Krew. Ofiarowując samego siebie, Chrystus obdarzył nas pokojem i miłością. Jego pokój nie jest pokojem tego świata, opartym często na podstępach i kompromisach, a czasem wręcz na niesprawiedliwości i przemocy. Pokój Chrystusa jest owocem Jego Paschy, to znaczy owocem Jego ofiary, która usuwa korzenie nienawiści i przemocy oraz jedna ludzi z Bogiem i ze sobą nawzajem; jest nagrodą za Jego zwycięstwo nad grzechem i śmiercią, które odniósł w pokojowej wojnie przeciw złu w świecie, walcząc bronią prawdy i miłości. Czy my wierzymy w obecność Jezusa Chrystusa w Eucharystii? Wiele razy w historii Kościoła Bóg dawał niedowierzającym dowody Swej rzeczywistej obecności w Eucharystii. Jednym z nich jest cud Eucharystyczny w Lanciano we Włoszech.

Cud ten zdarzył się w VIII stuleciu w małym kościółku pod wezwaniem świętego Legoncjana. Jak miało to miejsce na przełomie wieków często, tak i w tym wypadku cud zdarzył się z powodu wątpliwości pewnego mnicha bazyliańskiego w prawdziwą obecność Pana Jezusa w Eucharystii. Podczas odprawiania przez niego Mszy św., po dokonanej konsekracji, hostia stała się Ciałem, a wino przemieniło się w żywą Krew krzepnąc w pięć nierównych i rożnych co do kształtu i wielkości grudek. Hostia – Ciało, jak to dziś można bardzo dobrze obserwować, jest wielkości dużej hostii aktualnie używanej w kościele obrządku łacińskiego; jest lekko brunatna i staje się różowa jeśli oświetli się ją od strony tylnej. Skrzepnięta krew ma kolor ziemisty, zbliżony do żółtego koloru ochry. Ciało jest obecnie przechowywane w artystycznej srebrnej monstrancji. Krew zaś – w ampułce z kwarcu. Franciszkanie strzegą świątyni w Lanciano od 1252 roku. Poprzednimi kustoszami sanktuarium byli OO. Bazylianie do 1176 roku i OO. Benedyktyni do 1252 roku. W 1258 roku OO. Franciszkanie, wybudowali obecne sanktuarium. W 1902 roku przeniesiono kielich i monstrancję do marmurowego ołtarza, wzniesionego przez lud Lanciano. Oczywiście zachowane Ciało i Krew poddano badaniom. Po wielu badaniach kościelnych, podjęto także badanie naukowe. Dokonał go sławny uczony, prof. Odoardo Linoli, specjalista anatomii i histologii patologicznej oraz chemii i mikroskopii klinicznej. Współpracował z nim prof. Ruggero Bertelli z uniwersytetu w Sienie. Analizy wykonane z bezwzględną ścisłością naukową i potwierdzone szeregiem fotografii zrobionych przy pomocy mikroskopu, zostały podane do wiadomości publicznej przez prof. Linoli. Ogłosił je w Lanziano 4 marca 1971 r. Badania wykazały: Cudowne Ciało jest cząstką ciała ludzkiego. Cudowna Krew jest prawdziwą ludzką krwią. Cudowne Ciało stanowią tkanki mięśnia sercowego (miocardium). Ciało i Krew należą do gatunku ludzkiego. Ciało i Krew mają tę samą grupę krwi (AB), co na Całunie Turyńskim.
Ostatecznie można powiedzieć, że nauka dała w odpowiedź pewną i wyczerpującą o prawdziwości Cudu Eucharystycznego z Lanciano.

A K T U A L N O Ś C I

W naszej Wspólnocie przeżywaliśmy radość. 29 kwietnia 2007 roku po Mszy św. wspólnotowej przyrzeczenia życia Ewangelicznego – II profesję przy ołtarzu św. Franciszka złożyła: 1. s. Teresa Biernacka, 2. s. Henryka Kaliszer.
Życzymy Siostrom wytrwałości w powołaniu.

KALENDARZ FRANCISZKAŃSKI

1. 03.06. – Uroczystość Najświętszej Trójcy.
2. 07.06. – UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA.
3. 13.06. – ŚWIĘTO ŚW. ANTONIEGO Z PADWY, prezbitera i doktora Kościoła – ODPUST PARAFIALNY. 
4. 15.06.– Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa.
5. 16.06.– Wspomnienie Niepokalanego Serca NMP.
6. 24.06.– Uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela.
7. 28.06.– Wspomnienie św. Ireneusza, biskupa i męczennika.
8. 29.06.– Uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła.

KALENDARZ WSPÓLNOTY FZŚ I FRA (CZERWIEC)

Intencja dowolnej modlitwy obowiązująca Wspólnotę w czerwcu 2007 roku:

„ W intencji naszych ojców franciszkanów i parafii …… ”

1. Pierwszy poniedziałek miesiąca – 04 czerwca – po wieczornej Mszy św. – rozważanie Pisma św. – Ewangelii na niedzielę razem z FRA.
2. 07.06. – Boże Ciało – udział w procesji.
3. Druga niedziela miesiąca tj. 10 czerwca – godz. 7,30 – śpiew Godzinek ku czci NMP.
4. 10 czerwca – Antoniański Festyn Parafialny.
5. Drugi poniedziałek miesiąca tj. 11 czerwca – po wieczornej Mszy św. – Adoracja Najświętszego Sakramentu.
6. 13 czerwca – Odpust Parafialny ku czci św. Antoniego – godz. 17,oo – nabożeństwo na Rynku, po nim procesja do klasztoru – godz. 18,oo uroczysta Msza św. odpustowa.
7. Trzeci czwartek miesiąca tj. 21 czerwca – po wieczornej Mszy św. – Spotkanie Rady.
8. W każdy piątek po wieczornej Mszy św. w Kościele – wspólna modlitwa brewiarzowa z FRA

.
9. Ostatnia niedziela miesiąca tj. 24 czerwca – godz. 14.45 – spotkanie w salce – godz. 16.00 Msza św. Wspólnotowa.
10. Od 29 czerwca do 01 lipca – rekolekcje zamknięte w Pakości.

TERCJARZ – MIESIĘCZNIK FRANCISZKAŃSKIEGO ZAKONU ŚWIECKICH – BRODNICA 
Opracowała : Bożenna Chełkowska; opieka merytoryczna: ojciec Ireneusz Główczewski OFM;
Adres: Klasztor Franciszkanów, ul. Sądowa 5a, 87 – 300 BRODNICA tel. (56) 498 25 07.