Przeniesienie
Artykuł 55
Jeśli jakiś brat, z jakiegokolwiek uzasadnionego powodu, pragnie przejść do innej wspólnoty, po uprzednim powiadomieniu Rady wspólnoty, do której należy, składa umotywowaną prośbę do przełożonego wspólnoty, do której pragnie być agregowany. Rada tej ostatniej wspólnoty podejmuje decyzję po otrzymaniu na piśmie niezbędnych informacji od wspólnoty pochodzenia.
Zarządzenia czasowe
Artykuł 56
1. (Reg. 23) Bracia, którzy znajdują się w trudnościach, mogą prosić formalnym aktem o czasowe odejście ze wspólnoty. Rada z miłością i roztropnością rozważy prośbę, po braterskim dialogu przełożonego i asystenta z zainteresowanym. Jeśli motywacje wydają się uzasadnione, po okresie danym bratu będącemu w trudnościach na zastanowienie Rada przyjmuje jego prośbę.
2. Powtarzające się i długotrwałe niewypełnianie obowiązków wypływających z życia wspólnoty i inne zachowania rażąco kontrastujące z Regułą muszą być rozpatrzone przez Radę, w dialogu z bratem zaniedbującym się. Tylko w przypadku uporczywości lub recydywy Rada poprzez tajne głosowanie może zadecydować o zawieszeniu w przynależności do wspólnoty, powiadamiając o tym na piśmie zainteresowanego.
3. Odejście dobrowolne ze wspólnoty albo postanowienie o zawieszeniu w przynależności do niej musi być odnotowane w rejestrach wspólnoty. Pociąga to za sobą wykluczenie z zebrań i działalności wspólnoty, łącznie z prawem głosu czynnego i biernego, pozostaje zaś nienaruszona przynależność do Zakonu.
Artykuł 57
1. Franciszkanin świecki, w przypadku odejścia dobrowolnego albo zawieszenia w przynależności do wspólnoty, może prosić o ponowne przyjęcie, kierując odpowiednią prośbę pisemną do przełożonego.
2. Rada po zbadaniu racji podanych przez zainteresowanego ocenia, czy można uznać za nieaktualne motywy, które spowodowały odejście albo zawieszenie, oraz, w przypadku potwierdzającym, przyjmuje go ponownie, odnotowując decyzję w aktach wspólnoty.
Zarządzenia ostateczne
Artykuł 58
1. Brat, który zamierza definitywnie odejść z Zakonu, przedstawia pisemnie swoją intencję przełożonemu wspólnoty. Przełożony i asystent wspólnoty miejscowej z miłością i roztropnością wszczynają dialog z zainteresowanym bratem, informując o tym Radę. Jeśli brat potwierdza pisemnie swoją decyzję, Rada przyjmuje to do wiadomości i powiadamia pisemnie zainteresowanego. Odejście definitywne zostaje odnotowane w rejestrach wspólnoty i zgłoszone do Rady wyższego stopnia.
2. W przypadku zaistnienia poważnych przyczyn zewnętrznych, obciążających i prawnie udowodnionych, przełożony i asystent wspólnoty miejscowej z miłością i roztropnością podejmują dialog z bratem zainteresowanym, informując o tym Radę. Bratu zostaje dany czas na refleksję i zastanowienie, a także oferuje mu się ewentualnie pomoc zewnętrzną i kompetentną. Jeśli czas dany na refleksję upływa bez wyniku, Rada wspólnoty prosi Radę wyższego stopnia o wydalenie brata z Zakonu. Do prośby musi być dołączona cała dokumentacja dotycząca tego przypadku. Rada wyższego stopnia po kolegialnym zapoznaniu się z prośbą i odnośną dokumentacją oraz po weryfikacji zachowania norm prawa i Konstytucji wyda dekret wydalenia.
3. Brat, który publicznie odchodzi od wiary, wyłącza się z komunii eklezjalnej, albo któremu zostaje nałożona lub oświadczona sankcja ekskomuniki, na mocy samego faktu zostaje wykluczony z Zakonu. Nie zwalnia to Rady wspólnoty miejscowej od nawiązania dialogu z zainteresowanym i zaproponowania mu braterskiej pomocy. Rada wyższego stopnia, na prośbę Rady wspólnoty miejscowej, zbiera dowody i stwierdza oficjalnie zaistniałe wykluczenie z Zakonu.
4. Dekret wydalenia lub wykluczenia z Zakonu, aby stał się wykonawczym, musi być potwierdzony przez Radę narodową, do której będzie przesłana cała dokumentacja.
Artykuł 59
Ktokolwiek czułby się pokrzywdzonym przez zarządzenia podjęte wobec niego, może odwołać się w przeciągu trzech miesięcy do Rady wyższego stopnia od tej, która wydała decyzję i – w kolejnych instancjach – do dalszych stopni aż do Prezydium Rady Międzynarodowej FZŚ, a w ostatniej instancji do Stolicy Apostolskiej.36
Artykuł 60
To, co mówią niniejsze Konstytucje w odniesieniu do wspólnot miejscowych, zachowuje ważność, na ile daje się zastosować, także dla wspólnot personalnych.
Wspólnota regionalna
Artykuł 61
1. Wspólnota regionalna jest zjednoczeniem organicznym wszystkich wspólnot miejscowych istniejących na danym terytorium albo które mogą się zintegrować w naturalną jedność tak z racji bliskości, jak i wspólnych problemów i rzeczywistości duszpasterskich. Zapewnia ona więź między wspólnotami miejscowymi i wspólnotą narodową, w poszanowaniu jedności FZŚ i w integracji z Rodzinami Zakonu franciszkańskiego, które troszczą się o asystencję duchową w regionie.
2. Ustanowienie wspólnoty regionalnej należy do Rady narodowej, zgodnie z Konstytucjami i Statutami narodowymi; zostają poinformowani o tym kompetentni przełożeni Zakonu, których trzeba będzie prosić o asystencję duchową.
3. Wspólnota regionalna:
– jest animowana i kierowana przez Radę i przełożonego,
– rządzi się Statutem narodowym i Statutem własnym,
– ma własną siedzibę.
Artykuł 62
1. Skład Rady regionalnej określają normy Statutu narodowego i Statutu własnego. W łonie Rady regionalnej może być ustanowiony komitet wykonawczy z uprawnieniami, jakie zostaną mu nadane przez Statuty.
2. Zadaniem Rady regionalnej jest:
a/ przygotować kapitułę wyborczą;
b/ popierać, animować i koordynować w obrębie regionu życie i działalność FZŚ oraz jego włączenie się w Kościół partykularny;
c/ opracować, zgodnie ze wskazaniami Rady narodowej i we współpracy z nią, program pracy FZŚ w regionie i starać się o jego rozpowszechnianie wśród wspólnot miejscowych;
d/ przekazywać wspólnotom miejscowym dyrektywy Rady narodowej i Kościoła partykularnego;
e/ dbać o formację animatorów;
f/ przychodzić z pomocą wspólnotom miejscowym w ich potrzebach formacyjnych i operatywnych;
g/ przedyskutować i zatwierdzić sprawozdanie roczne dla Rady narodowej;
h/ decydować o wizytacji braterskiej we wspólnotach miejscowych, chociaż o nią nie proszono, kiedy sugerują to okoliczności;
i/ decydować w sprawie przeznaczenia funduszy dyspozycyjnych i podejmować uchwały w kwestiach dotyczących administracji finansowej i w sprawach ekonomicznych wspólnoty regionalnej;
j/ przed upływem swego mandatu polecić osobie kompetentnej, która nie jest członkiem Rady, albo kolegium rewizorów dokonanie kontroli rachunków wspólnoty, sytuacji finansowej i majątkowej wspólnoty regionalnej;
k/ wypełniać inne obowiązki wskazane w Konstytucjach albo niezbędne do osiągnięcia własnych celów.
Artykuł 63
1. Zachowując nienaruszoną współodpowiedzialność Rady w animacji i kierowaniu wspólnotą regionalną, do przełożonego, który jest pierwszym odpowiedzialnym za wspólnotę, należy troszczyć się o to, aby były realizowane wskazania i decyzje Rady, którą będzie informował o swoim działaniu.
2. Zadaniem przełożonego regionalnego jest ponadto:
a/ zwoływać i przewodniczyć zebraniom Rady regionalnej; zwoływać co trzy lata regionalną kapitułę wyborczą, po wysłuchaniu Rady co do formalności zwołania;
b/ przewodniczyć i zatwierdzać wybory wspólnot miejscowych, osobiście lub przez delegata, członka Rady regionalnej, którym nie może być asystent duchowy;
c/ dokonywać wizytacji braterskiej we wspólnotach miejscowych, osobiście lub przez delegata, członka Rady;
d/ uczestniczyć w spotkaniach ustalonych przez Radę narodową;
e/ reprezentować wspólnotę w przypadku uzyskania przez nią osobowości prawnej w ustawodawstwie cywilnym;
f/ przygotować sprawozdanie roczne dla Rady narodowej;
g/ prosić, za zgodą Rady, o wizytację pasterską i wizytację braterską przynajmniej raz w trzechleciu.
Artykuł 64
Kapituła regionalna jest organem reprezentującym wszystkie wspólnoty istniejące w obrębie wspólnoty regionalnej, z władzą wyborczą i ustawodawczą. Statuty narodowe określają formalności zwoływania, skład osobowy, okresowość i kompetencje kapituły.
Wspólnota narodowa
Artykuł 65
1. Wspólnota narodowa jest zjednoczeniem organicznym wspólnot miejscowych istniejących na terytorium jednego lub więcej państw, połączonych i skoordynowanych między sobą poprzez wspólnoty regionalne tam, gdzie istnieją.
2. Do Prezydium Rady Międzynarodowej FZŚ należy zakładanie nowych wspólnot narodowych, na prośbę i w dialogu z Radami zainteresowanych wspólnot. Należy o tym poinformować kompetentnych przełożonych zakonnych, których trzeba będzie prosić o asystencję duchową.
3. Wspólnota narodowa:
– jest animowana i kierowana przez Radę i przełożonego,
– rządzi się własnym Statutem,
– ma własną siedzibę.
Artykuł 66
1. Skład Rady narodowej określają normy Statutu narodowego. W łonie Rady narodowej może być ustanowiony komitet wykonawczy z uprawnieniami, jakie zostaną mu nadane przez Statut.
2. Rada narodowa ma za zadanie:
a/ przygotować kapitułę narodową wyborczą, zgodnie z własnym Statutem;
b/ szerzyć znajomość i popierać w obrębie własnej wspólnoty narodowej, franciszkańską duchowość świecką;
c/ ustalać programy rocznych działań o charakterze narodowym;
d/ poszukiwać, wskazywać, wydawać i szerzyć konieczne środki dla formacji franciszkanów świeckich;
e/ animować i koordynować działalność Rad regionalnych;
f/ utrzymywać łączność z Prezydium Rady Międzynarodowej FZŚ;
g/ zapewnić przedstawicielstwo wspólnoty narodowej w Radzie Międzynarodowej i przyjąć na siebie wydatki z tym związane;
h/ przedyskutować i zatwierdzić sprawozdanie roczne dla Prezydium Rady Międzynarodowej FZŚ;
i/ dbać o obecność FZŚ w organizacjach kościelnych na szczeblu narodowym;
j/ decydować o wizytacji braterskiej w Radach wspólnot regionalnych i miejscowych, chociaż o nią nie proszono, kiedy wymagają tego okoliczności;
k/ decydować w sprawie przeznaczenia funduszy dyspozycyjnych i ogólnie w sprawach ekonomicznych wspólnoty;
l/ przed upływem swego mandatu polecić osobie kompetentnej, która nie jest członkiem Rady, albo kolegium rewizorów skontrolować rachunki wspólnoty, sytuację finansową i majątkową narodowej;
m/ wypełniać inne obowiązki wskazane w Konstytucjach albo niezbędne do osiągnięcia własnych celów.
Artykuł 67
1. Zachowując nienaruszoną współodpowiedzialność Rady w animacji i kierowaniu wspólnotą narodową, do przełożonego, który jest pierwszym odpowiedzialnym, należy troszczyć się o to, aby były realizowane wskazania i decyzje Rady, którą będzie informował o swoim działaniu.
2. Przełożony narodowy ma ponadto za zadanie:
a/ zwoływać i przewodniczyć zebraniom Rady narodowej; zwoływać co trzy lata narodową kapitułę wyborczą, po wysłuchaniu Rady co do formalności zwołania, zgodnie ze Statutem narodowym;
b/ kierować i koordynować z odpowiedzialnymi narodowymi działalności operacyjne na szczeblu narodowym;
c/ przekazywać informacje o życiu i działalności FZŚ własnego kraju Radzie i kapitule narodowej;
d/ reprezentować wspólnotę narodową wobec władz kościelnych i cywilnych. Gdy wspólnota narodowa ma cywilną osobowość prawną, do przełożonego należy przedstawicielstwo prawne;
e/ przewodniczyć i zatwierdzać wybory Rad regionalnych, osobiście lub przez delegata, członka Rady Narodowej, którym nie może być asystent duchowy;
f/ przeprowadzać wizytację braterską w Radach regionalnych osobiście lub przez delegata, członka Rady narodowej;
g/ prosić za zgodv Rady o wizytację braterską i wizytację pasterską przynajmniej raz na sześć lat.
Artykuł 68
1. Kapituła narodowa jest organem reprezentującym wspólnoty istniejące w obrębie wspólnoty narodowej, z władzą ustawodawczą, administracyjną i wyborczą. Może podejmować decyzje legislacyjne i wydawać normy, zgodnie z Regułą i Konstytucjami, ważne w obrębie narodu. Statuty narodowe określają skład osobowy, okresowość, kompetencje i sposób zwoływania kapituły narodowej.
2. Statuty narodowe mogą przewidywać inne formy spotkań i zebrań celem wspierania życia i apostolstwa na szczeblu narodowym.
Wspólnota międzynarodowa
Artykuł 69
1. Wspólnota międzynarodowa jest utworzona przez zjednoczenie organiczne wszystkich na świecie katolickich wspólnot franciszkańskich świeckich. Ona utożsamia się z całością FZŚ. Ma własną osobowość prawną w Kościele. Organizuje się i działa zgodnie z Konstytucjami i własnym Statutem.
2. Wspólnotę międzynarodową animuje i kieruje nią Rada Międzynarodowa FZŚ (CIOFS) z siedzibą w Rzymie (Włochy) oraz jej Prezydium i Przełożony generalny lub Przewodniczący międzynarodowy.
Artykuł 70
1. Rada Międzynarodowa składa się z następujących członków wybranych według norm Konstytucji i własnego Statutu:
– braci profesów FZŚ,
– przedstawicieli Młodzieży Franciszkańskiej.
Oprócz tego w skład Rady Międzynarodowej wchodzą czterej asystenci generalni.
2. W łonie Rady Międzynarodowej jest utworzone Prezydium Rady Międzynarodowej FZŚ, które stanowi jej integralną część.
3. Rada Międzynarodowa zebrana na kapitule generalnej jest najwyższym organem zarządu FZŚ, z władzą ustawodawczą, administracyjną i wyborczą. Może podejmować decyzje ustawodawcze i wydawać rozporządzenia zgodnie z Regułą i Konstytucjami.
4. Rada Międzynarodowa zbiera się co sześć lat na kapitułę generalną wyborczą oraz przynajmniej jeden raz między dwiema kapitułami generalnymi wyborczymi, zgodnie z normami ustalonymi przez Konstytucje i Statut międzynarodowy.
Artykuł 71
1. Cele i zadania Rady Międzynarodowej FZŚ są następujące:
a) popierać i podtrzymywać życie ewangeliczne według ducha św. Franciszka z Asyżu wiernych żyjących na całym świecie w stanie świeckim;
b) umacniać poczucie jedności FZŚ w poszanowaniu pluralizmu osób i grup, a także zacieśniać więź komunii, współpracy i dzielenia się między wspólnotami narodowymi;
c) harmonizować, zgodnie z pierwotnym charakterem FZŚ, zdrowe tradycje z uwspółcześnianiem ich na polu teologicznym, duszpasterskim i prawnym, mając na uwadze specyficzną franciszkańską formację ewangeliczną;
d) przyczyniać się, zgodnie z tradycją FZŚ, do propagowania idei i inicjatyw, które służą wspieraniu dyspozycyjności franciszkanów świeckich w życiu Kościoła i społeczeństwa;
e) określać kierunki i ustalać priorytety działania jej Prezydium;
f) interpretować Konstytucje, zgodnie z tym, co zostało przewidziane w art. 5,2.
2. Statut Międzynarodowy wyszczególnia skład Rady Międzynarodowej i sposób zwoływania jej zebrań.
Artykuł 72
1. Prezydium Rady Międzynarodowej FZŚ składa się z:
– przełożonego generalnego,
– zastępcy przełożonego generalnego,
– radnych Prezydium,
– członka Młodzieży Franciszkańskiej,
– asystentów generalnych FZŚ.
2. Radni Prezydium są wybierani zgodnie ze Statutem Międzynarodowym, który określa ich liczbę i strefy, jakie mają reprezentować.
Artykuł 73
Obowiązki i zadania Prezydium Rady Międzynarodowej FZŚ są następujące:
a/ przyczyniać się do wprowadzania w życie decyzji i wytycznych kapituły generalnej;
b/ koordynować, animować i kierować FZŚ na płaszczyźnie międzynarodowej, aby skuteczną stawała się wzajemna współzależność wspólnot FZŚ na różnych szczeblach;
c/ interweniować w duchu służby, zależnie od okoliczności, aby nieść braterską pomoc w wyjaśnianiu i w rozwiązywaniu ważnych i pilnych problemów FZŚ, informując zainteresowaną Radę narodową i najbliższą kapitułę generalną;
d/ umacniać na płaszczyźnie światowej wzajemne kontakty współpracy między FZŚ i innymi należącymi do Rodziny Franciszkańskiej;
e/ organizować, zgodnie ze Statutem Międzynarodowym, zebrania lub zgromadzenia w celu wspierania życia i apostolatu FZŚ na płaszczyźnie międzynarodowej;
f/ współpracować z organizacjami i stowarzyszeniami, które rozwijają te same wartości;
g/ wypełniać inne obowiązki wskazane w Konstytucjach albo jako niezbędne do osiągnięcia własnych celów.
Artykuł 74
1. Zachowując współodpowiedzialność Prezydium Rady Międzynarodowej FZŚ, do przełożonego generalnego, który jest jego pierwszym odpowiedzialnym, należy to, aby zostały wprowadzone w życie decyzje i wytyczne kapituły generalnej i Prezydium, które będzie informował o swoim działaniu.
2. Przełożony generalny ma ponadto za zadanie:
a/ zwoływać i przewodniczyć zebraniom Prezydium, zgodnie z własnym Statutem;
b/ zwoływać za zgodą Prezydium i przewodniczyć zebraniom kapituły generalnej;
c/ być widocznym i skutecznym znakiem komunii i żywotnej wzajemności między FZŚ oraz Ministrami Generalnymi Pierwszego Zakonu Franciszkańskiego i TOR, wobec których reprezentuje FZŚ, a także troszczyć się o łączność z Konferencją Asystentów Generalnych;
d/ reprezentować FZŚ na płaszczyźnie światowej wobec władz kościelnych i cywilnych. Jeśli wspólnota międzynarodowa ma cywilną osobowość prawną, przedstawicielstwo prawne należy do przełożonego;
e/ przeprowadzać wizytację braterską Rad narodowych osobiście lub przez delegata;
f/ przewodniczyć i zatwierdzać wybory do Rad narodowych osobiście lub przez delegata;
g/ prosić za zgodą Prezydium o wizytację pasterską Konferencję Ministrów Generalnych Pierwszego Zakonu i TOR;
h/ interweniować w naglących sprawach, informując o tym Prezydium;
i/ podpisywać urzędowe dokumenty Wspólnoty międzynarodowej;
j/ wykonywać, za zgodą Prezydium i razem z innym radnym Prezydium wyznaczonym przez nie, własne prawa majątkowe Wspólnoty międzynarodowej
k/ przed każdą kapitułą generalną dokonywać weryfikacji sytuacji finansowej i majątkowej Wspólnoty międzynarodowej poprzez kwalifikowanego księgowego, nie będącego zaangażowanym w zarządzanie ekonomiczne i finansowe Prezydium.
Artykuł 75
Zadania szczególne radnych międzynarodowych są określone przez Statut Międzynarodowy.