Tercjarz nr 10/2024
15 października 2024
Modlitwa bł. Anieli Salawy do Ukrzyżowanego
Odkąd tylko pamiętam
Pochylałeś się ku mnie
Na krzyżu rozpięty,
Wpatrywałeś się we mnie
Wzrokiem przesmutnym
Król u kolumny!
W skrwawionym płaszczu i sukni
Ecce Homo! Potem widziałam Cię Maleńkim,
Widziałam Utajonym,
Widziałam Cię w nimbie złoceń…
Lecz nigdzie, o mój Panie,
Nie wyglądałeś tak piękny
Jak na Golgocie,
Gdy byłeś jedną raną,
Wzgardzonym i odepchniętym,
Prosiłam – Wyryj we mnie
Twe podobieństwo!
I rwałam się do Męki
…Duszę zakryła ciemność,
Cierpienie serce zaległo,
Ból nad mym ciałem się zemścił…
Jesteśmy jedno
W Męce i szczęściu.
Amen
Franciszkowa odpowiedź na miłość Ojca
Osoby wybierające życie franciszkańskie mają dwa zasadnicze cele: dążenie do doskonałości chrześcijańskiej oraz apostolat w ramach zadań Kościoła Katolickiego. Święty Jan Paweł II potwierdził to, głosząc, że Kościół oczekuje od franciszkanów świeckich służby w świecie współczesnym na rzecz Królestwa Bożego, zachęcając, by byli wzorem jedności i odważnego świadectwa miłości i wiary w Jezusa Chrystusa.
Doskonałość chrześcijańską należy rozumieć jako zachowywanie przykazań Bożych i kościelnych oraz przestrzeganie rad ewangelicznych. Z dążeniem do doskonałości związane jest apostolstwo rozumiane jako pomoc świadczona na rzecz Kościoła. Formy pomocy mogą być różne w zależności od posiadanych zdolności, jakie człowiek otrzymał od Boga. Dla każdego dostępna jest forma apostolstwa modlitwy, ofiarowanie swoich cierpień w intencjach Kościoła, dawanie dobrego przykładu życia chrześcijańskiego, katechezę, troskę o ubogich, sumienne wykonywanie obowiązków swojego powołania, jak i osobista relacja z Bogiem na modlitwie, nade wszystko przez uczestnictwo w liturgii eucharystycznej. Nieodłącznym elementem charakterystycznym duchowości franciszkańskiej jest życie sakramentalne, w którym przeżywa się i kontempluje żywą obecność Chrystusa w Eucharystii.
Przykładem niezwykłej wierności Bogu jest Święty Franciszek z Asyżu, który zachęcał wszystkich ludzi do wyboru chrześcijańskiej drogi życia; drogi przepełnionej miłością do Boga. Bóg powołuje franciszkanów świeckich, by dążyli drogą ewangelicznej doskonałości przez naśladowanie sposobu życia Świętego Franciszka. Składając przyrzeczenia życia ewangelicznego, odpowiadają oni na dar powołania, jaki otrzymali od Boga, dar Jego wielkiej miłości.
Miłość Świętego Franciszka do Boga była wyjątkowa, przepełniała całe jego serce i postępowanie. Święty w swoich modlitwach prosił Boga o dar miłości dla wszystkich ludzi, wołał, by ludzie miłowali Boga z całego serca, bo Miłość nie jest miłowana. A ten kto miłuje Boga, miłuje także człowieka i odwrotnie. Celem życia chrześcijańskiego jest spotkanie Boga, przylgnięcie do Niego i całkowite oddanie się Jemu. W swoich rozważaniach stawał przed prawdą, że Bóg jest Miłością. Widząc krzyż, cierpienie i samotność Chrystusa, zrozumiał, że na miłość Chrystusa musi odpowiedzieć miłością. Życie dla niego miało wartość tylko wtedy, jeżeli mógł je ofiarować Chrystusowi.
W rozważaniach Świętego Franciszka nad miłością do Boga zauważa się jego wielki kult do Najświętszej Eucharystii, co było też wyrazem jego głębokiej relacji z Jezusem Chrystusem. Sakrament Eucharystii należy do najbardziej czcigodnych i najświętszych sakramentów, które ustanowił dla nas Zbawiciel. Dzięki niej Kościół żyje i wzrasta, ponieważ obecny jest w niej Chrystus, który tak się uniżył, że stał się pokarmem dla wiernych, by mogli duchowo wzrastać. A zatem sakrament ten buduje Kościół i określa jego misyjne zadania. Święty uważał, że jeśli istnieje możliwość uczestnictwa we Mszy Świętej, to nieskorzystanie z tej okazji jest lekceważeniem Chrystusa. On sam przystępował do Komunii Świętej z taką pobożnością, że swoim przykładem pociągał innych do Zbawiciela. O swojej szczególnej czci do Eucharystii napisał w Testamencie: I Pan dał mi w kościołach taką wiarę, że tak po prostu modliłem się i mówiłem: Wielbimy Cię, Panie Jezu Chryste, tu i we wszystkich kościołach Twoich, które są na całym świecie i błogosławimy Tobie, że przez święty krzyż Twój odkupiłeś świat.
Wszyscy wierni są powołani do świętości i jedności z Kościołem Katolickim. W Kościele istnieje wiele rodzin duchowych posiadających różne charyzmaty. Wśród owych rodzin, powołanych przez Ducha Świętego do życia jest rodzina franciszkańska, która jednoczy wszystkich członków Ludu Bożego, a więc ludzi świeckich, osoby zakonne i kapłanów, którzy czują się powołani, aby pójść za Chrystusem śladami Świętego Franciszka z Asyżu. Zobowiązują się oni przez przyrzeczenie lub śluby do życia zgodnie z Ewangelią na wzór, jaki pozostawił Święty z Asyżu, zachowując własne prawo stowarzyszenia, jednocześnie dążąc do doskonałości chrześcijańskiej i prowadząc życie apostolskie. Pozostając w żywej łączności wzajemnej, stosownie do swojego stanu, pragną urzeczywistniać charyzmat Ojca Serafickiego w życiu i posłannictwie Kościoła.
Osoby wybierające życie we Franciszkańskim Zakonie Świeckich dążą do doskonałości chrześcijańskiej oraz uczestniczą w apostolstwie w ramach zadań Kościoła, gdzie miłość do Boga jest istotnym elementem duchowości. Dlatego zadaniem osoby należącej do Franciszkańskiego Zakonu Świeckiego jest głoszenie Ewangelii, zgodnie z przykładem i charyzmatem Świętego z Asyżu. Bracia i siostry, natchnieni przez Ducha Świętego, dążąc do miłości doskonałej w swoim świeckim stanie, przez złożenie profesji zobowiązują się do życia według Ewangelii na sposób Świętego Franciszka według Reguły zatwierdzonej przez Kościół.
Aktem, który włącza katolika do wspólnoty Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, jest przyrzeczenie życia ewangelicznego, które zobowiązuje do bycia świadkiem i narzędziem jego misji wśród ludzi, świadcząc swoim życiem o przynależności do Chrystusa. Celem tego szczególnego życia jest uświęcenie siebie, a także służenie innym ludziom pomocą w realizacji doskonałości chrześcijańskiej w ramach misji Kościoła. Jest to wyrazem miłości do Boga i człowieka. W apostolstwie rozumianym jako działanie, przez które cały Kościół na różne sposoby wypełnia swoją misję, uczestniczą także członkowie trzeciego zakonu. W ten sposób powołanie wiernych, wypływające już z faktu chrztu świętego, otrzymuje nowy tytuł wynikający z ich przynależności do trzeciego zakonu.
Wyrazem miłości do Boga jest także asystencja duchowa. Stanowi ona szczególne zadanie, a sam asystent jest znakiem charyzmatu przekazywanego w zakonach franciszkańskich, który jest udzielany także katolikom świeckim powołanym do Franciszkańskiego Zakonu Świeckich. Asystenci, oprócz pełnienia obowiązków przedstawicielstwa władzy Kościoła, mają zadania wobec wspólnot, którymi się opiekują. Zadania te obejmują troskę o należyte relacje między franciszkanami świeckimi a Kościołem, pielęgnowanie życia duchowego i misyjnego, służenie im radą oraz popieranie dobrych inicjatyw, a także szukanie wraz z nimi nowych, skutecznych metod duszpasterskich. Asystenci duchowi, pełniąc ważną rolę w opiece pasterskiej, stanowią znak jedności i współpracy pomiędzy wszystkimi rodzinami franciszkańskimi.
Podstawowym zadaniem asystenta jest troska o ożywienie chrześcijańskiego życia tercjarzy przez posługę duszpasterską i sakramentalną dla wspólnoty i ukazanie wielkiej miłości Świętego Franciszka do Boga. Istotnym zadaniem asystenta duchowego jest prowadzenie formacji ciągłej przez homilie, kazania, przygotowanie i wygłaszanie konferencji duchowych na spotkaniach wspólnoty, rady czy kapitułach Franciszkańskiego Zakonu Świeckich. Jest także zobowiązany do sprawowania posługi sakramentalnej oraz troski o chorych tercjarzy poprzez odwiedzanie ich z posługą sakramentalną i braterską. Powinien przewodniczyć ceremoniom przyjęcia kandydata do postulatu i nowicjatu oraz w czasie składania przez franciszkanina świeckiego profesji czasowej i wieczystej. Franciszkanie świeccy dążą do doskonałości chrześcijańskiej i podejmują dzieła apostolskie w duchu rodziny franciszkańskiej przepełnionej w swojej działalności miłością do Boga.
Sposób życia wskazany przez Świętego Franciszka z Asyżu wypływa z miłości do Boga. Dlatego przynależność do wspólnoty franciszkańskiej zobowiązuje do naśladowania wzorów chrześcijańskich i franciszkańskich. Polega na nieustannym ożywianiu osobistej więzi z Bogiem poprzez pielęgnowanie duchowości właściwej charyzmatowi Świętego Franciszka. W centrum duchowości franciszkańskiej znajduje się Jezus Chrystus, dlatego franciszkanie są zachęcani do częstego uczestnictwa we Mszy Świętej, studiowania i medytowania Słowa Bożego oraz do tego, by każdego dnia znajdowali czas na skupienie i osobistą modlitwę. Modlitwa nadaje sens życiu, umacnia i pobudza do ofiarnej służby Bogu i ludziom a także do sumiennego wypełniania obowiązków chrześcijańskich. Obowiązkiem jest ciągłe nawracania się przez częstą spowiedź świętą i uczestnictwo w Eucharystii. Celem franciszkańskiego życia jest nieustanne dążenie do świętości. Owe dążenie jest możliwe tylko dzięki łasce Bożej, a swój początek ma w sakramencie chrztu świętego. Bóg nie przestaje wybierać i powoływać nowych członków do franciszkańskich rodzin, uświęcając ich i wiążąc z sobą szczególnym przymierzem dzięki profesji składanej według Reguły Franciszkańskiego Zakonu Świeckich. Zarówno powołanie ze strony Boga, jak i odpowiedź człowieka zawsze są wyrazem Jego miłości.
O. Arkadiusz Czaja OFM
A K T U A L N O Ś C I
W dniu 09 września 2024 roku przeżywaliśmy uroczystość związaną z wprowadzeniem do kościoła Franciszkanów relikwii bł. Anieli Salawy, patronki FZŚ. Po odprawionym nabożeństwie, uroczystym wprowadzeniu relikwii, Eucharystii, udaliśmy się wraz z zaproszonymi tercjarzami z Lubawy i chętnymi uczestnikami na agapę. W braterskiej atmosferze przeżyliśmy ten niezwykły wieczór. Bogu niech będą dzięki za wszystko, co nam dał.
K A L E N D A R I U M
01.10 – Wspomnienie obowiązkowe św. Teresy od dzieciątka Jezus, dziewicy i doktora Kościoła
02.10 – Wspomnienie obowiązkowe Świętych Aniołów Stróżów
03.10 – Nabożeństwo „Transitus” – pamiątka śmierci św. Franciszka
04.10 – UROCZYSTOŚĆ św. Ojca Franciszka z Asyżu, diakona, założyciela trzech zakonów
05.10 – Wspomnienie obowiązkowe św. Faustyny Kowalskiej, zakonnicy
07.10 – Wspomnienie obowiązkowe Najświętszej Maryi Panny Różańcowej
14.10 – Adoracja Najświętszego Sakramentu po Mszy św. ok. 18.30
15.10 – Wspomnienie obowiązkowe św. Teresy z Avila, dziewicy i doktora Kościoła
16.10 – Wspomnienie obowiązkowe św. Jadwigi Śląskiej
16.10 – Spotkanie miejscowej rady wspólnoty FZŚ po Mszy św. o godz. 8.30
17.10 – Wspomnienie obowiązkowe św. Ignacego z Antiochii, biskupa i męczennika
18.10 – Święto św. Łukasza, Ewangelisty
21.10 – Wspomnienie obowiązkowe bł. Jakuba Strzemię, biskupa
22.10 – Wspomnienie obowiązkowe św. Jana Pawła II, papieża
23.10 – Wspomnienie obowiązkowe św. Jana Kapistrana, kapłana
27.10 – UROCZYSTOŚĆ POŚWIĘCENIA WŁASNEGO KOŚCIOŁA
27.10 – Msza św. – godz. 12.30, po niej spotkanie miesięczne w salce
28.10 – Święto świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza
Intencja modlitwy obowiązująca wspólnotę w 2024 roku:
O nowe powołania do FZŚ, błogosławieństwo Boże dla
miejscowej wspólnoty i asystenta duchowego oraz opiekę Bożą
dla wspólnoty FZŚ przy Bazylice Św. Trójcy z Chełmży
W czwartki o godz. 17.30 Nabożeństwo ku czci św. Franciszka, poprzedzone modlitwą różańcową
W piątki o godz. 17.30 – modlitwa różańcowa lub nabożeństwo, po wieczornej Mszy św. – Nieszpory
