Modlitwa do Najświętszego Serca Jezusa

 

“ Serce Jezusa, kocham Cię, czcze Cię i dziękuję Ci.

Prowadź mnie, zbaw mnie, przemień mnie w siebie.

Przyjdź do mnie, pociągnij mnie ku sobie:

nie odmawiaj pomocy mojemu niegodnemu sercu.

Złóż moje niegodziwe serce w Twoim,

aby trwało w czynieniu dobra i w unikaniu zła.

Zniszcz we mnie królestwo grzechu i ustanów królestwo cnoty,

aby Twój obraz był we mnie doskonały

i któregoś dnia stał się ozdobą niebiańskiego pałacu.”

Amen.

 

 

---

Bóg niezmienny w zamiarach wobec człowieka
w miłości i przebaczeniu

BÓG JEST MIŁOŚCIĄ

Bóg jest nade wszystko Miłością. Żyje miłością w wiecznej wspólnocie Trzech Osób Boskich. Z miłości dokonuje z własnej i nieprzymuszonej woli stworzenia w czasie, z miłości wciela się i dokonuje odkupienia. Miłość Boga jest stała, niezmienna, bezwarunkowa.

Franciszek kontempluje Boga i odkrywa, że „On sam jest dobry” (2LW 62; 1Reg 17,19; Łk 18,19) i „mówi i czyni wszelkie dobro” (Np 8,4). Biedaczyna oznajmia ponadto: „Ty jesteś dobro, wszelkie dobro, najwyższe dobro, Pan Bóg żywy i prawdziwy, Ty jesteś miłością, kochaniem” (KLBł 6), „Ty jesteś miłością naszą” (KLBł 12).

„Wszechmogący, najświętszy, najwyższy i największy Boże, wszelkie dobro, największe dobro, całe dobro, który sam jesteś dobry […]” (MP 10). „O Najwyższy Ojcze nasz: Stwórco, Odkupicielu, Pocieszycielu i Zbawicielu nasz. Który jesteś w niebie: w aniołach i w świętych. Oświecasz ich, aby Cię poznali, bo Ty, Panie, jesteś światłością. Rozpalasz ich, aby Cię kochali, bo Ty, Panie jesteś miłością. Zamieszkujesz w nich i napełniasz ich, aby ich uszczęśliwić, bo Ty, Panie jesteś dobrem najwyższym, wiecznym, od którego pochodzi wszelkie dobro, bez którego nie ma żadnego dobra” (On 1-4). Franciszek kończy swoje wyznanie: „Nie miejmy więc innych tęsknot, innych pragnień, innych przyjemności i radości oprócz Stwórcy i Odkupiciela naszego, jedynego prawdziwego Boga, który jest pełnią dobra, wszelkim dobrem, całym dobrem, prawdziwym i najwyższym dobrem, który sam jest dobry […] (1Reg 23,27-28).

Miłość stanowi sama istotę Boga i jest najwyższą przyczyną wszelkiego Jego działania. Bóg, będąc nieskończonym dobrem, miłuje siebie doskonałym aktem miłości, czyli aktem odpowiednim do doskonałości ukochanego przedmiotu, jest więc najwyższą Miłością: jest po prostu Miłością. Jako taki pragnie być kochany w najwyższym stopniu także „z zewnątrz”, pragnie miłości równej miłości samego Boga. On, który jest doskonały, postępuje tak nie dlatego, aby coś otrzymać, ale dlatego, aby się dać bez reszty. W tym zamiarze Bóg przewiduje zjednoczenie natury ludzkiej ze Słowem: dzieło miłości doskonałej. Tą miłością Boga jest Jezus Chrystus, może kochać nieskończenie, gdyż jego czyny to czyny Boga.

Taka pełnia miłości okazywanej Bogu przez Słowo Wcielone jest przedstawiona jako wzór, choć nieosiągalny, dla miłości, którą człowiek winien przeżywać i wyrażać w swoim odniesieniu do Boga. Człowiek, który jest kochany, odwzajemnia Bożą miłość, sam zaczyna kochać. W pełnym znaczeniu słowa naprawdę kocha tylko Bóg, który przewyższa wszystkich w miłości. Człowiek jest oblubieńcem przyobleczonym miłością w uprzywilejowanym stopniu w stosunku do stworzenia. Osoba spotyka się z ukochaną osobą, a kochany odnajduje się w kochającej Osobie.

Miłość Boża, oprócz wcielenia, ukazuje się na zewnątrz w stworzeniu i uświęceniu.

Miłość Boga, która jest „najwyższym Jego darem” zachęca swoich naśladowców, aby kroczyli drogą doskonałości „w miłości, którą jest Bóg”.

BÓG JEST PRZEBACZENIEM

Doświadczenie miłości Bożej prowadziło św. Franciszka do odkrycia dystansu, jaki dzieli stworzenia od Stwórcy. Świadomość zła grzechu napełniała Franciszka pragnieniem wdzięczności za otrzymane miłosierdzie i kierowała do zabiegania o pokój z Bogiem. W rozumieniu Biedaczyny przebaczenie było darem otrzymanym od Zbawiciela i dotyczyło wszystkich ludzi. Odpowiedzią człowieka na otrzymany dar winno być przebaczenie udzielane bratu oraz troska o zachowanie pokoju z wszystkimi stworzeniami. Franciszek nie wyjaśniał pojęcia przebaczenia, ale wskazał na jego źródło, którym jest Bóg, przez co wszelkie okazywanie wybaczającej miłości ma swoją przyczynę w miłości Stwórcy.

Przebaczenie jest wyrazem miłosiernej miłości, dzięki której człowiek pod wpływem łaski Bożej daruje krzywdy i urazy. Jest to przeżycie wewnętrzne polegające na pozbyciu się żalu i goryczy. Uwalnia od sądzenia i potępiania. Łagodzi strach i nie tylko uspokaja sumienie, ale także wprowadza pokój. Przebaczenie jest kierowane ku sobie samemu lub bliźniemu. Może dotyczyć przewin prawdziwych lub urojonych. Przebaczyć można tylko dobrowolnie i można to uczynić, nawet jeśli winowajca o tym nie wie lub nawet nie chce o tym słyszeć.

Warunkiem przebaczenia jest duch męstwa i zaakceptowanie rzeczywistości oraz gotowość znoszenia drugiego takim, jaki jest. Oczekiwanie na zapanowanie sprawiedliwości nie zostaje wyeliminowane, ale człowiek liczy na sprawiedliwość Sądu Bożego. Przebaczenie jest procesem, w którym goją się rany serca i dostrzega się nowy sposób uksztaltowania relacji z bliźnimi. Łączy się z wewnętrznym przełamaniem i umiejętnością nowego spojrzenia na rzeczywistość własnej krzywdy i intencje krzywdziciela. Przebaczenie nie musi się łączyć z zapomnieniem, tak iż człowiek, przebaczając zło, zapamiętuje jednak lekcję otrzymaną przez przykre doświadczenie.

Dawcą przebaczenia jest Bóg, który jest dobry i litościwy, „w którym jest wszelkie przebaczenie, wszelka łaska, wszelka chwała dla wszystkich pokutników i sprawiedliwych […] (1Reg 23,9). Odpuszczając grzechy, Bóg okazuje swoją wszechmoc i wskazuje na godność człowieka, który może być odnowiony uzdrawiającą łaską Zbawiciela. Przebaczenie jest wyrazem miłosierdzia, którym Bóg ogarnia człowieka, wzywając go do powstania z grzechów. Odpuszczenie win dokonuje się przez niewysłowione miłosierdzie Ojca, przez moc męki Jezusa, przez zasługi i wstawiennictwo Najświętszej Dziewicy i Wszystkich Świętych (On 7).

Za otrzymaną łaskę przebaczenia należy dziękować Bogu (Mem 41). Wysławianie gotowości do przebaczania nie pomniejszało jednak Franciszkowego przekonania o konieczności unikania grzechu jako czynu wyjątkowo niegodziwego. Powołując się na Stary i Nowy Testament, Franciszek wzywał do wystrzegania się grzechu (LZ 17-19). Otrzymane przebaczenie za cenę przelanej krwi Chrystusa winno bowiem skłaniać do jeszcze większej wrażliwości na dobro i unikanie zła. Warunkiem uzyskania przebaczenia jest pokora i zrozumienie swej winy (1Bon 6,7). Prośba o darowanie win jest bowiem drogą do nawrócenia (1Bon 11,13), zaś niewdzięczność za doznaną łaskę przebaczenia i powrót do dawnych grzechów narażają człowieka na karę (1Bon 11,5). Przebaczenie bliźniemu jest warunkiem zbawienia duszy (Mem 89).

W relacjach międzyludzkich przebaczenie jest postawą braterską, pełną wyrozumiałości i gotowości do udzielenia pomocy w procesie nawrócenia. Franciszek wzywa swych braci, by nie gardzili nikim i nie osądzali innych. Jeśli wiedzą o grzechu jakiegoś brata, nie powinni go zawstydzać i zniesławiać, ale okazać wielkie miłosierdzie i zachować jego grzech w całkowitej tajemnicy (LM 15). Zanim się udzieli przebaczenia, trzeba najpierw uważać na to, by nie zaszkodzić bratu błądzącemu, nagłaśniając jego przewinienie. Gotowość do przebaczania bratu jest znakiem prawdziwej miłości Boga i św. Franciszka (LM 9).

Miara przebaczenia nie jest określona jakimiś ludzkimi ograniczeniami, a zatem ile razy ktoś prosi o przebaczenie, winien je otrzymać. Przebaczający winien mieć motyw do odpuszczenia bliźniemu w naśladowaniu miłości Boga i pragnieniu pozyskania brata dla Pana (LM 11). Miarą okazywanej wyrozumiałości wobec brata winno być traktowanie, jakiego ktoś oczekiwałby dla siebie w tej samej sytuacji (Np 18,1; LM 12). Gotowość do udzielenia przebaczenia weryfikuje się w postępowaniu wobec nieprzyjaciół, którym – zgodnie ze wskazaniami Ewangelii – należy okazywać życzliwość i miłować ich za to, że stali się narzędziami Boga w wychowaniu do wierności krzyżowi (Np 9,1) i przyczyniali się do osiągnięcia życia wiecznego (1Reg 22,4).

Przebaczenie jest doniosłym wyrazem miłości, którego czasem musimy udzielać innym, a o które o wiele częściej musimy prosić dla nas samych. Jest to wyraz działania łaski, dlatego Franciszek woła: „Pochwalony bądź, Panie mój, przez tych, którzy przebaczają dla Twej miłości” (PSl 10). Nie tylko zachęca do przebaczania „dla miłości Bożej” (Mem 89), lecz parafrazując słowa „Ojcze nasz”, modli się z pokorą: „Ty, Panie, naucz nas w pełni odpuszczać, abyśmy dla Ciebie prawdziwie kochali nieprzyjaciół i modlili się za nich pobożnie do Ciebie, nikomu złem za zło nie oddając, i byśmy starali się w Tobie wszystkim służyć pomocą” (On 8).

To szczyt miłości względem braci będący rzeczywistym odzwierciedleniem doskonałej miłości, która znajduje w Bogu swe źródło i swój cel: kochać innych z miłości do Boga i jak Bóg ich kocha: kochać w imię tego Boga, który jest zwany „miłością” (ZbA 53).

Nauczanie Franciszka pozostaje w zgodności z biblijnym przesłaniem. Św. Jan, apostoł miłości, stwierdza, że jeśli miłujemy jedni drugich, miłość Boża jest w nas doskonała. Miłując się wzajemnie, pokazujemy, iż wierzymy w miłość, jaką Bóg ma względem nas, i rozniecamy w naszym życiu ogień miłości, który otwiera nam drogę do tajemnicy Boga – Miłości (J 4,7-21).

Człowiek musi umieć przebaczać, tak jak to czyni Bóg, który przebacza zawsze i rozciąga miłosierdzie na każde stworzenie. Franciszek, który był w wielkiej zażyłości ze słowem Bożym, wyśpiewuje natchniony: „Pochwalony bądź, Panie mój, przez tych, którzy przebaczają dla twej miłości” (PSł 10; ZbA 84; ZwD 101).

Miłość do Chrystusa winna napełniać heroicznym zapałem życie franciszkanów, którzy „z miłości do Niego powinni się wydawać nieprzyjaciołom […]” (1Reg 16,14) – przebaczając.

Opracowano w oparciu o „Leksykon duchowości franciszkańskiej”, wyd. 2, Kraków 2016

O. Józef Łaski OFM Cap

---

A K T U A L N O Ś C I

W dniach od 07 do 09 czerwca 2024 roku wspólnota miejscowa FZŚ w klasztorze franciszkańskim w Pakości przeżywała rekolekcje. Nauki rekolekcyjne głosił o. Norbert, asystent naszej wspólnoty. Poza naukami uczestniczyliśmy we Mszach św., Drodze Krzyżowej. Mieliśmy wspólne posiłki, rekreację. W duchu franciszkańskim dobrze przeżyliśmy ten czas dany nam od Boga.

---

K A L E N D A R I U M

03.07 – Święto św. Tomasza, Apostoła

08.07 – Wspomnienie obowiązkowe św. Jana z Dukli, kapłana

11.07 – Święto św. Benedykta, opata, patrona Europy

12.07 – Wspomnienie obowiązkowe św. Brunona Bonifacego z Kwerfurtu, biskupa i męczennika

15.07 – Święto św. Bonawentury, biskupa i doktora Kościoła

16.07 – Wspomnienie obowiązkowe Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel  (Matki Bożej Szkaplerznej)

18.07 – Wspomnienie obowiązkowe św. Szymona z Lipnicy, kapłana i doktora Kościoła

22.07 – Święto św. Marii Magdaleny

23.07 – Święto św. Brygidy Szwedzkiej, zakonnicy, Patronki Europy

25.07 – Święto św. Jakuba, Apostoła

26.07 – Wspomnienie obowiązkowe Świętych Rodziców Najświętszej Maryi Panny Joachima i Anny

29.07 – Wspomnienie obowiązkowe świętych Marty, Marii i Łazarza

31.07 – Wspomnienie obowiązkowe św. Ignacego z Loyoli, kapłana

---

 

Intencja modlitwy obowiązująca wspólnotę w 2024 roku:

O nowe powołania do FZŚ, błogosławieństwo Boże dla

miejscowej wspólnoty i asystenta duchowego oraz opiekę Bożą

dla wspólnoty FZŚ przy Bazylice Św. Trójcy z Chełmży

W czwartki o godz. 17.30 Nabożeństwo ku czci św. Franciszka

poprzedzone modlitwą różańcową

W piątki o godz. 17.30 – modlitwa różańcowa lub nabożeństwo,

po wieczornej Mszy św. – Nieszpory

08.07 – Adoracja Najświętszego Sakramentu po Mszy św. wieczornej ok. 18.30

17.07 – Spotkanie miejscowej rady wspólnoty FZŚ po Mszy św. o godz. 8.30

27.07 – Ogólnopolska pielgrzymka FZŚ do Częstochowy

28.07- Msza św. – godz. 12.30, po niej spotkanie miesięczne w salce

 

---

Tercjarz – miesięcznik Franciszkańskiego Zakonu Świe3ckich w Brodnicy

Przygotowanie: s. Bożenna Chełkowska; Materiały pomocnicze:

Konferencje do formacji ciągłej na rok 2024:

„TY JESTEŚ MIŁOŚCIĄ. DROGI DO ODKRYCIA MIŁOŚCI BOGA”

Opieka merytoryczna: o. Norbert Suhak OFM

Adres: Klasztor Franciszkanów, ul. Sądowa 5a, 87 – 300 BRODNICA, tel. (+48) 787  995 261

Adres strony: www.fzsbrodnica.franciszkanie.net