Tercjarz nr 06/2020

Rozpoznać Boga w Eucharystii

W Ewangelii według św. Jana czytamy słowa Jezusa: „A to jest życie wieczne: aby poznali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa” (J 17,3). Święty Franciszek z Asyżu zaś pisze w pierwszym Napomnieniu zatytułowanym „Ciało Pańskie”: „Tak długo jestem z wami, a nie poznaliście Mnie? Filipie, kto widzi Mnie, widzi i Ojca (J 14,6-9) mego. Ojciec mieszka w światłości niedostępnej (por. 1Tm 6,16) i Duchem jest Bóg (J 4,24), i Boga nikt nigdy nie widział (J 1,18). Dlatego tylko w duchu można Go oglądać, bo duch jest tym, który ożywia; ciało na nic się nie przyda (J 6,64). Ale i Syna w tym, w czym jest równy Ojcu, nikt nie może inaczej oglądać niż Ojca ani inaczej niż Ducha Świętego. Dlatego potępieni są wszyscy, którzy widzieli Pana Jezusa według człowieczeństwa, ale nie dostrzegli i nie uwierzyli według ducha i bóstwa, że jest on prawdziwym Synem Bożym. Tak samo potępieni są ci wszyscy, którzy widzą sakrament dokonywany słowami Pana na ołtarzu przez ręce kapłana pod postacią chleba i wina, ale nie dostrzegają i nie wierzą według ducha i bóstwa, że jest to prawdziwie Najświętsze Ciało i Krew Pana naszego Jezusa Chrystusa. Poświadcza to sam Najwyższy słowami: To jest ciało moje i krew mego Nowego Przymierza … . Dlatego: Synowie ludzcy, dokąd będziecie twardego serca? (Ps 4,3). Dlaczego nie poznajecie prawdy i nie wierzycie w Syna Bożego? (por. J 9,35). Oto uniża się co dzień (por. Flp 2,8) jak wtedy, gdy z tronu królewskiego (por. Mdr 18,15) zstąpił do łona Dziewicy. Codziennie przychodzi do nas w pokornej postaci. Co dzień zstępuje z łona Ojca na ołtarz w rękach kapłana. I jak ukazał się świętym apostołom w rzeczywistym ciele, tak i teraz ukazuje się nam w świętym Chlebie. I jak oni swoim wzrokiem cielesnym widzieli tylko Jego Ciało, lecz wierzyli, że jest Bogiem, ponieważ oglądali Go oczyma ducha, tak i my, widząc chleb i wino oczyma cielesnymi, starajmy się dostrzegać i wierzmy mocno, że jest to jego żywe i prawdziwe Najświętsze Ciało i Krew. I w taki sposób Pan jest zawsze ze swymi wiernymi, jak sam mówi: Oto Ja jestem z wami aż do skończenia świata” (por. Mt 28,20).

Kwestia rozpoznania Boga zatem nie jest dla człowieka zwyczajnym wyborem, który można podjąć lub uniknąć. Jezus w Ewangelii według św. Jana poznanie Boga utożsamia z życiem wiecznym. Właśnie po to przyszedł na ziemię, aby dać ludziom zbawienie, czyli między innymi zburzyć fałszywe wyobrażenia o Bogu, swoim Ojcu, a opowiedzieć i pokazać, jaki jest naprawdę. Przecież fałszywy bóg nie może zbawić, bo go nie ma. Istnieją tylko „producenci” fałszywych bogów.

Św. Franciszek w tym kontekście używa mocniejszych słów, mówiąc nawet o potępieniu dla tych chrześcijan, którzy, widząc konsekrowaną hostię i wino, nie dostrzegają w nich prawdziwego Ciała i Krwi Pana Jezusa, żywego Boga, który w czasie Eucharystii zstępuje od Ojca, by być ze swoim ludem „po wszystkie dni aż do skończenia świata”. Widać zatem, że dla chrześcijan poznawanie Boga to kwestia fundamentalna, kwestia życia wiecznego. Skoro tak, to musi być ono możliwe do osiągnięcia, musi być wykonalne. I jest rzeczywiście, ponieważ to sam Bóg chce, aby człowiek Go poznał. Bóg jako pierwszy wychodzi z inicjatywą. Bóg jako Stwórca i Ojciec, z którego ręki i przede wszystkim serca każdy człowiek wyszedł, chce, aby Jego dzieci rozpoznały w Nim swoje źródło. Swój początek i swój cel. Swoje podobieństwo. Wie, że zwiedzione podstępem szatana, okłamane i trzymane w ciemnościach grzechu błądzą z dala od Pana. Dlatego powodowany miłością sam działa i objawia siebie przez swoje Słowo, aby przyciągnąć do siebie w swoim Synu wszystkich ludzi. Człowiekowi zaś ofiarował Ducha Świętego i wiarę. Przez wiarę człowiek rozpoznaje i przyjmuje Boże słowo, a Duch Święty sprawia, że słowo staje się Słowem, litera staje się wydarzeniem tak, jak w życiu Maryi, kiedy to Anioł Gabriel został wysłany, by przekazać słowo od Boga, a Duch Święty sprawił, że stało się ono żywe w łonie Maryi. „A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas…” (J 1,14).

Oprócz Zwiastowania, które było wydarzeniem jednostkowym, przeżywamy inne, gdzie za sprawą Ducha Świętego Słowo staje się ciałem i przebywa pośród swojego ludu. Jest ono zakorzenione w męce i zmartwychwstaniu Jezusa i trwa nieprzerwanie od Ostatniej Wieczerzy według słów Jezusa „…to czyńcie na moją pamiątkę” (Łk 22,19). Tym wydarzeniem jest Eucharystia. W niej w sposób najdoskonalszy możemy rozpoznać i zbliżyć się do Boga. A może będzie właściwiej powiedzieć: Bóg zbliża się do człowieka. Jeśli tylko zadamy sobie trud, by poprzez katechezę wgłębić się w znaczenie znaków liturgicznych, doświadczymy tego, iż w liturgii Eucharystycznej obecny jest żywy Bóg. Tak jak obecność niewidzialnego wiatru rozpoznajemy po szumie czy poruszanych liściach, tak obecność Boga, który jest duchem, rozpoznajemy w znakach i symbolach w czasie liturgii. Tak opisuje to soborowa konstytucja o liturgii Sacrosanctum Concilium: „Chrystus jest obecny zawsze w swoim Kościele, zwłaszcza w czynnościach liturgicznych. Jest obecny w ofierze Mszy świętej tak w osobie celebrującego, gdyż „Ten sam, który kiedyś ofiarował siebie na krzyżu, obecnie ofiaruje się przez posługę kapłanów”, jak zwłaszcza pod postaciami eucharystycznymi. Jest obecny w swoim słowie, bo gdy w Kościele czyta się Pismo święte, On sam przemawia. Jest obecny, gdy Kościół modli się i śpiewa psalmy, gdyż On sam obiecał: „Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18,20).

W Eucharystii jak w soczewce skupia się cała historia zbawienia człowieka i ma w niej swoje wypełnienie. Już na początku w zgromadzeniu wiernych widać działającego Boga, który zwołuje swój lud. Wierni w kościele nie są jakąś przypadkową masą ludzi, ale tymi, którzy słuchają głosu Ewangelii i pragną za nim podążać. Duch Święty przekonuje ich, że głoszone w czasie Eucharystii słowo jest rzeczywiście Bożym. To sam Chrystus dalej przemawia, by prowadzić swój lud, by go chronić, ostrzegać, leczyć, umacniać i uświęcać. Lud wierny na Mszy św. to nowy Naród Wybrany, który, słuchając Jezusa, dobrego Pasterza, zmierza do nowej Ziemi Obiecanej. Wielka rzesza świętych Kościoła, która już osiągnęła ten cel, będąc posłuszna słowu, świadczy, iż faktycznie przepowiadane słowo jest słowem Chrystusa, bo tylko Chrystus może człowieka doprowadzić do zbawienia.

W liturgii eucharystycznej ze stołem słowa, czyli amboną, ściśle związany jest stół chleba i wina, czyli ołtarz. To na nim rozgrywa się największa tajemnica wiary katolickiej. To tutaj Bóg najjaśniej objawia, jaki jest. Tutaj objawia swoją potęgę i panowanie. Tutaj też objawia człowiekowi swoją bliskość i miłość. Dzięki Duchowi Świętemu wzywanemu przez kapłana chleb i wino stają się Ciałem i Krwią Chrystusa, aby człowiek mógł uczestniczyć w ofierze Jezusa na krzyżu. Dzięki temu sakramentowi każdy, kto wierzy, niejako stoi pod krzyżem Jezusa na Golgocie i jest skrapiany oczyszczającą krwią płynącą z Jego ran. Ten sam Chrystus umęczony i zmartwychwstały obecny jest teraz na ołtarzach całego świata, gdy sprawowana jest ofiara eucharystyczna. Przychodzi pełen potęgi w swoim zwycięstwie nad śmiercią, ale także pełen łaskawości, aby okazać pełnię Bożej miłości. Miłość ta wyraża się w ofiarowaniu życia za grzesznika. W ten sposób dzięki ofierze jedynego Syna, który zna Ojca i jest „odbiciem Jego istoty” ukazuje się prawdziwe oblicze Boga. Jest to oblicze łaskawego i miłosiernego Ojca. Jezus mówi „Ja i Ojciec jedno jesteśmy”, zatem Ojciec utożsamia się ze wszystkim, czego Jezus dokonuje. Utożsamia się z umyciem nóg apostołom podczas Ostatniej Wieczerzy czy z przebaczeniem oprawcom. Przyjmuje śmierć swojego Syna, a w niej grzechy ludzi, aby już nic nie stało na przeszkodzie pomiędzy Stwórcą a stworzeniem. W związku z tym inne fałszywe wyobrażenia Boga tracą rację bytu. Jezus jako Syn Ojca raz na zawsze ukazał prawdę o Bogu, która najjaśniej świeci w eucharystycznej ofierze.

Objawienie Boga w Eucharystii nie jest ostatnim aktem. Ostatnim jest przyjęcie Go w Komunii świętej czyli tak zwane zjednoczenie. Nie ma chyba odpowiedniejszego znaku, który wyrażałby zjednoczenie jako właśnie spożywanie. Poprzez spożywanie osoba łączy się z pokarmem tak ściśle, że tworzy z nim jedną całość. Podobnie dzieje się, gdy osoba w łasce uświęcającej przyjmuje Pana Jezusa w Komunii świętej. Jednoczy się z Panem, tworząc duchową więź. Pragnienie to było w człowieku od początku, jednak przez grzech nie zostało spełnione. Było również w Bogu jeszcze przed założeniem świata i dzięki miłości większej niż grzech zostało wypełnione, stając się również udziałem człowieka.

O. Tomasz Okoń OFMCap

A K T U A L N O Ś C I

W dniu 28 maja 2020 roku odeszła do Pana w 95 roku życia śp. S. Irena Licznerska, przynależąc do wspólnoty FZŚ 34 lata. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 31 maja 2020 roku w kościele klasztornym.
Polecajmy zm. Siostrę modlitwie.
Niech odpoczywa w pokoju wiecznym. Amen.

KALENDARZ LITURGICZNY

01.06. – Święto NMP, Matki Kościoła
03.06. – Wspomnienie obowiązkowe świętych męczenników Karola Lwangi i Towarzyszy
04.06. – Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana
05.06. – Wspomnienie obowiązkowe św. Bonifacego, biskupa i męczennika
07.06. – UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEJ TRÓJCY
08.06. – Wspomnienie obowiązkowe św. Jadwigi Królowej
11.06. – UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA
12.06. – Wspomnienie obowiązkowe bł. Męczenników: Anastazego, Pankiewicza i Narcyza Turchana i 106 Towarzyszy
13.06. – Uroczystość Św. Antoniego z Padwy, kapłana i doktora Kościoła, Patrona Brodnicy – odpust parafialny
15.06. – Wspomnienie obowiązkowe św. Jolanty, zakonnicy
17.06. – Wspomnienie obowiązkowe św. Brata Alberta Adama Chmielowskiego, zakonnika
19.06. – UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
20.06. – Wspomnienie obowiązkowe Niepokalanego Serca NMP
24.06. – UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA ŚW. JANA CHRZCICIELA
29.06. – UROCZYSTOŚĆ ŚWIĘTYCH APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA

WIADOMOŚCI DLA WSPÓLNOTY FZŚ

Intencja modlitwy obowiązująca wspólnotę w 2020 roku:

O nowe powołania do FZŚ, błogosławieństwo Boże dla wspólnoty
miejscowej FZŚ oraz wspólnoty Krzyża Świętego Gdańsk-Chełm

W czwartki o godz. 17.30 nabożeństwo ku czci św. Franciszka,
poprzedzone modlitwą Różańcową
W piątki o godz. 17.30 – modlitwa Różańcowa lub nabożeństwo,
po wieczornej Mszy św. – Nieszpory

11.06. – UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA
18.06. – Spotkanie rady miejscowej wspólnoty FZŚ,  po Mszy św. wieczornej /czwartek/, ok. 18.30
21.06. – /wyjątkowo/ Spotkanie miesięczne w salce – godz.14.30, Msza św. – godz. 16.00.

TERCJARZ – MIESIĘCZNIK FRANCISZKAŃSKIEGO ZAKONU ŚWIECKICH W BRODNICY. 
Redakcja: s. Bożenna Chełkowska; 
Materiały pomocnicze: Konferencje do formacji ciągłej na 2020 rok: „Eucharystia – człowiek mocny Chrystusem” 
Opieka merytoryczna: O. Sylwester Brzeziński OFM. 
Adres: Klasztor Franciszkanów, ul. Sądowa 5a, 87 – 300 BRODNICA, tel. (+48) 787 995 261
Adres strony: www.fzsbrodnica.franciszkanie.pl