Tercjarz nr 5/2023
29 maja 2023
Bądź pozdrowiona,
Pani, święta Królowo, święta Boża Rodzicielko,
Maryjo, która jesteś Dziewicą, uczynioną Kościołem
i wybraną przez najświętszego Ojca
z nieba, Ciebie On uświęcił
z najświętszym, umiłowanym Synem swoim
i Duchem Świętym, Pocieszycielem,
w Tobie była i jest wszelka pełnia łaski
i wszelkie dobro.
Bądź pozdrowiona, Pałacu Jego,
Bądź pozdrowiona, Przybytku Jego,
Bądź pozdrowiona, Domu Jego.
Bądź pozdrowiona, Szato Jego,
Bądź pozdrowiona, Służebnico Jego,
Bądź pozdrowiona, Matko Jego.
św. Franciszek z Asyżu
„Proszę gorąco Matkę Najświętszą, aby mi pomogła do tego,
bym nie obrażała Pana Boga, nawet najlżejszym grzechem”
bł. Aniela Salawa
Relacje między życiem modlitewnym
i życiem wspólnotowym
Są to dwie wielkie rzeczywistości w życiu duchowym, które są opisane
w naszych dokumentach podstawowych, Regule zawierającej Zachętę św. Franciszka (zatwierdzonej w 1978 r. przez p. Pawła VI) i Konstytucjach Generalnych (2000 r.).
I. Życie modlitewne
1/ Podstawą życia modlitewnego jest relacja do Boga. Św. Franciszek tak adresuje Zachętę do braci i sióstr pokutujących: ‚Wszyscy, którzy miłują Pana (por. Mk 12,30) i przyjmują Ciało Chrystusa’. Oznajmia nam: ‚jesteśmy oblubieńcami, kiedy dusza łączy się z Jezusem. Jesteśmy matkami, gdy nosimy Jezusa w sercu’. Konstytucje rozwijają tę zachętę: ‚Niech odkrywają obecność Ojca w swoim sercu i w historii ludzi’. A Reguła dopowiada: ‚mają doszukiwać się Chrystusa działającego w braciach… i niech wyznają Chrystusa także w trudnościach’, że pomaga, zbawia.
2/ O samej modlitwie dokumenty mówią tylko kilka zdań. ‚Franciszkanie świeccy niech kochają spotkanie z Bogiem’ /KG/, „niech uczynią modlitwę i rozważanie (i kontemplację) duszą swego życia” /Reg/.
Św. Franciszek przywołuje w Zachęcie modlitwę arcykapłańską Chrystusa: ‚Ojcze, Twoje słowa przyjęli, poznali i uwierzyli’ (por. J 17,8). Każdy z nas mówił Bogu: ”Przyrzekam żyć Ewangelią Pana naszego Jezusa Chrystusa”. Dlatego Reguła nasza mówi: „Franciszkanie świeccy są zobowiązani do częstego czytania Ewangelii – studiowania i zrozumienia /KG/ – przechodząc od Ewangelii do życia”.
Następnie Reguła wzywa nas: ‚Niech uczestniczą w sakramentach’ – małżeństwa, namaszczenia chorych, chrztu, bierzmowania, kapłaństwa, kiedy są sprawowane. Niech łączą się wtedy z Kościołem i modlą.
A Konstytucje podkreślają: „Niech często przystępują do sakramentu pojednania”. I wskazują najważniejsze (!): „Eucharystia niech będzie centrum życia wspólnoty; niech uczestniczą w Eucharystii możliwie jak najczęściej, pamiętając o miłości Franciszka, który w Eucharystii przeżywał
wszystkie tajemnice życia Chrystusa”. ‚Franciszkanie świeccy niech włączają
się w modlitwę liturgiczną, zwłaszcza w Liturgię Godzin’, przeżywając życie
Chrystusa.
W końcu Reguła zachęca: niech Franciszkanie Świeccy okazują miłość Maryi „przez zanoszenie do Niej ufnej modlitwy”, ale jeszcze ważniejsze „przez naśladowanie Jej całkowitego poddania swych pragnień Bogu”. To jest życie duchowe.
II. Życie wspólnotowe
1/ Zasady życia /Reguła, rozdz. II/
Reguła podaje nam 4 zasady życia franciszkańskiego:
Najpierw jednak ‚aby swobodniej oddać się miłości Boga i braci –
Franciszkanie Świeccy – są zobowiązani do osiągnięcia czystości serca,
niech starają się oczyścić serca z żądzy panowania’, że ja chcę panować,
dominować nad drugim.
1 zasada: „niech Franciszkanie Świeccy z pokorą i uprzejmością odnoszą się do wszystkich ludzi, widząc w nich dar Boży”, szczególnie wobec trudnych osób.
2 zasada: ‚zrównać się z najmniejszymi, pogardzanymi, starając się dla nich o stworzenie godnych warunków życia”. Jak św. Franciszek pomóc
dziś ‚trędowatemu’. ‚Mają popierać sprawiedliwość przez konkretne
inicjatywy’.
3 zasada: „niech dają świadectwo miłości do Kościoła”, bronią
i nauczania.
4 zasada: „W rodzinie niech żyją duchem pokoju, wierności i poszanowania życia”, niech podejmują z „dziećmi swoje ludzkie i duchowe
pielgrzymowanie”, czyli włączają dzieci do swojego pielgrzymowania ludzkiego i duchowego.
Konstytucje Generalne jeszcze mocniej podkreślają priorytet rodziny:
– „Franciszkanie świeccy niech uważają własną rodzinę za środowisko priorytetowe (najważniejsze), w którym mają przeżywać swoje powołanie franciszkańskie”. To znaczy, że swoje powołanie franciszkańskie mają przeżywać przede wszystkim we własnej rodzi- nie „i niech tworzą w niej (w rodzinie) przestrzeń dla modlitwy… angażując się w sprawę szacunku dla każdego życia”. Czyli przede wszystkim w swojej rodzinie tworzyć „przestrzeń dla modlitwy”: miejsce (krzyżyk, biblia, czasopismo), pora (wieczorem, po jedzeniu), zachęta (obietnica modlitwy za; prośba o modlitwę), szanując każdego.
– Udział w modlitwie, liturgii, dziełach miłości i pokuty „niech realizują przede wszystkim we własnej rodzinie, następnie we wspólnocie, a wreszcie w Kościele miejscowym [parafialnym] i w społeczeństwie”. Niesamowite, Konstytucje Generalne uczą nas, franciszkanów, byśmy modlitwę i dzieła (miłości) czynili przede wszystkim w swojej rodzinie, a potem we wspólnocie, w Kościele, w społeczeństwie, a nie na odwrót. Nieraz łatwiej jest modlić się i działać we wspólnocie, w parafii, w społeczeństwie niż we własnej rodzinie, ale Duch Święty i Kościół uczy nas, że najpierw i ważniejsza jest moja rodzina, modlitwa i uczynki w rodzinie, w domu, choć nieraz mniej przyjemne.
Na koniec tych czterech zasad Reguła zachęca świeckich Franciszkanów: „niech szukają dróg jedności i zgody za pośrednictwem dialogu, mając świadomość [ufając…] mocy miłości i przebaczenia”. Mądra to nauka: niech Franciszkanie szukają, próbują sposobów do osiągnięcia jedności i zgody przez dialog, jednak przede wszystkim ufając (opierając się na) miłości Bożej i przebaczeniu.
I „niech w każdej sytuacji niosą ludziom radość i nadzieję”.
2/ Życie we wspólnocie franciszkańskiej
– Reguła mówi o istocie w dwóch zdaniach, a Konstytucje opisują to w dziesięciu. Brzmi prawie jak definicja. „Wspólnota miejscowa jest wspólnotą miłości, uprzywilejowanym miejscem, środowiskiem rozwoju kościelnego, franciszkańskiego i apostolskiego.”
„Rada powinna organizować zebrania wspólnoty i częste spotkania z innymi wspólnotami, podejmując środki do rozwoju życia franciszkańskiego i zachęcając każdego do życia we wspólnocie.”
– Konstytucje podkreślają najważniejsze aspekty.
a/ „We wspólnocie:
– tematem dialogu niech będzie duchowość rodzinna”,
– „niech będzie troska o tych, którzy żyją w trudnych sytuacjach”:
samotnie wychowujący dzieci, w separacji, po rozwodzie,
– „niech się troszczą o: wzajemne zrozumienie, miłą atmosferę
i radość.”
„Niech się zachęcają do dobrego.”
b/ Przełożeni i Radni:
– „Niech mają na sercu nade wszystko pokój i pojednanie” we
wspólnocie.
– „Niech się starają ożywiać wspólnotę przez własne świadectwo,
przykład, proponując środki dla rozwoju i działań”,
– mają „popierać zdolności poszczególnych braci” i sióstr „oraz szanować
różnorodność wyrażania franciszkańskiego ideału”, wartości.
„Do Rady należy popieranie inicjatyw: rozwoju życia braterskiego,
umacniania formacji, dawania świadectwa i zaangażowania apostolskiego.
Profesja zobowiązuje „wspólnotę do troski o pomyślność ludzką i zakonną” sióstr i braci.
Tak wygląda życie we wspólnocie franciszkańskiej.
III. Życie modlitewne i wspólnotowe
Każda siostra i brat prowadzi życie modlitewne i wspólnotowe, w którym musi się wysilać. Czasem niedomaga w modlitwie, a czasem we wspólnocie. Istnieje nieraz trudność w pogodzeniu tych dwóch form życia, widoczna w rodzinie Marty i Marii (por. Łk 19,38-42). Modlitwa, spotkanie z Bogiem jest podstawą rozwoju wiary i miłości. Coraz lepsza modlitwa (głębsza, szczera, słuchająca) zmienia mnie i moje życie we wspólnocie. Bóg
mówi do mnie i przemienia moje serce. Duch Święty oświeca mnie, oczyszcza od wielu przywiązań, obdarowuje miłością. „Duch Święty wszystkiego was nauczy” (J 14,26).
Życie wspólnotowe jest szkołą życia w miłości. Przebywanie razem
(por. Dz 2,1-13) uczy mnie rezygnacji z egoizmu, zauważania drugiego, jego
potrzeb i pragnień, ustępowania drugiemu, służenia.
Modlitwa (słuchanie Boga), szczególnie wspólna, otwiera serce na Boga i Jego dary. Wspólnota zaś jest szkołą i doświadczaniem miłości Bożej
przez drugiego człowieka. Modlitwa rodzi wiarę, miłość, wspólnotę. Wspólnota
prawdziwa dzieje się w miłości.
O. Boguchwał Orczyk OFM
A K T U A L N O Ś C I
W dniu 15 kwietnia 2023 roku w naszej wspólnocie odbyło się spotkanie wielkanocne. Spotkanie rozpoczęliśmy udziałem we Mszy św. Po niej odprawiliśmy w kościele nabożeństwo – Drogę Światła, rozważając przy 14 stacjach Chrystusowe przejście z ciemności, czyli powstania z martwych do światła, czyli posłania obiecanego Ducha. Nabożeństwo to powstało we Włoszech w 1988 roku. Po odprawieniu nabożeństwa udaliśmy się do salki, aby po pobłogosławieniu pokarmów przez o. asystenta wspólnie spożyć śniadanie. W miłej atmosferze przedłużyliśmy święto Zmartwychwstania Pańskiego.
K A L E N D A R I U M
21.05 – UROCZYSTOŚĆ WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO
23. 05 – Święto rocznicy poświęcenia Bazyliki św. Ojca Franciszka z Asyżu
28.05 – NIEDZIELA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO
Intencja modlitwy obowiązująca wspólnotę w 2023 roku:
O nowe powołania do FZŚ, błogosławieństwo Boże
dla wspólnoty miejscowej i Asystenta duchowego
oraz opiekę Bożą dla wspólnoty FZŚ ze Starogardu Gdańskiego
W czwartki o godz. 17.30 nabożeństwo ku czci św. Franciszka,
poprzedzone modlitwą różańcową
W piątki o godz. 17.30 – modlitwa różańcowa lub nabożeństwo,
po wieczornej Mszy św. – Nieszpory
06.05 – Dzień Skupienia w Rywałdzie
18.05 – Spotkanie rady miejscowej wspólnoty FZŚ – godz. 15.3O
28.05 – Msza św. – godz. 12.30, po Mszy św. spotkanie w salce
Tercjarz – miesięcznik Franciszkańskiego Zakonu Świeckich w Brodnicy. Przygotowanie: s. Bożenna Chełkowska; Materiały pomocnicze: Konferencje do formacji ciągłej na rok 2022 „POSŁANI W POKOJU CHRYSTUSA” Opieka merytoryczna: O. Tytus Kamiński OFM. Adres: Klasztor Franciszkanów, ul. Sądowa 5a, 87 – 300 BRODNICA, tel. (+48) 787 995 261 Adres strony: www.fzsbrodnica.franciszkanie.net
