Tercjarz nr 12/2024
18 lutego 2025
Wszechmogący, najświętszy i najwyższy Boże, Ojcze Święty… dzięki Ci składamy, że jak stworzyłeś nas przez Syna Twego, tak przez świętą miłość Twoją, którą nas umiłowałeś, sprawiłeś, że On, prawdziwy Bóg i prawdziwy Człowiek, narodził się z chwalebnej zawsze Dziewicy, błogosławionej, świętej Maryi…” (1Reg 23, 1.3)
Joanna Berłowska OFS
I zdarzył się grzech.
Tragedia grzechu.
Człowiek stał się istotą niezrozumiałą
dla siebie w oderwaniu od Boga.
Boże przebaczenie.
Bóg stworzył człowieka na swój obraz i ukonstytuował go w swojej przyjaźni. Jednak pierwsi ludzie zamiast polegać na Bogu postanowili sami stanowić o dobru i złu, czyli o całym świecie zasad i wartości. Ludzie ci chcieli mieć Boską władzę, a Bóg ich przed tym ostrzegał. Tę skłonność do złego ludzie dziedziczą od samego początku. Grzech pierwszych ludzi okazuje się grzechem całej ludzkości i konkretyzuje się w każdym z nas jako grzech pierworodny. Pierwsi ludzie – Adam i Ewa – symbolicznie reprezentują wszystkich.
Skutki grzechu pierworodnego
Następstwem grzechu pierwszych ludzi było ukrywanie się Adama przed Bogiem, bo spostrzegł, że jest nagi, to znaczy, skompromitowany oraz zdemaskowany, a zamiast przyznać się do winy zrzuca ją na Ewę i ma pretensje do Boga, że właśnie tę kobietę postawił obok niego. Ta z kolei wskazuje na winę męża.
Skutkiem ich grzechu jest kara usunięcia z ogrodu rajskiego i utrata dostępu do drzewa życia, czyli śmiertelność. Człowiek kuszony przez diabła pozwolił, by zamarło w jego sercu zaufanie do Stwórcy i nadużywając swojej wolności, okazał Bogu nieposłuszeństwo.
Przez nieposłuszeństwo człowiek utracił łaskę i przyjaźń z Bogiem. Została zachwiana pierwotna równowaga we wnętrzu człowieka. Spod władz duchowych wyzwoliły się popędy i namiętności, nastąpiło wewnętrzne rozdarcie w człowieku.
Po tym pierwszym grzechu zalewają świat kolejne rozpoczęte bratobójstwem Kaina na Ablu.
Sceny zawarte na kartach Starego Testamentu obfitują w grzechy ówczesnych pokoleń.
Zapowiadane przez proroków czasy mesjańskie
Jednak Bóg w swoim miłosierdziu nie opuścił człowieka, wybiera mądrych ludzi, którzy przekonują świat o zgubnych skutkach grzechu, prorocy zapowiadają nadejście Mesjasza.
Król Dawid w psalmie 51 tak wyraża swoją skruchę:
„Zmiłuj się nade mną Boże w łaskawości swojej, uznaję swoją nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede mną”.
W nauczaniu proroków wybrzmiewa wzywanie do nawrócenia i pokuty narodu wybranego.
Przyjście Zbawiciela świata
Naród żyjący w ciemnościach ujrzał światłość wielką, nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło.
Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Albowiem Dziecię się nam narodziło (Iz 9,1-6).
Radują się pasterze, trzej królowie oddają pokłon narodzonemu Dzieciątku Jezus. Po dzień dzisiejszy rozbrzmiewa pieśń Chwała Bogu na wysokości, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli.
I w tę radosną atmosferę znów wkracza szatan, by zasiać w umyśle Heroda zagrożenie dla jego władzy. Wydaje rozkaz zabójstwa niewinnych dzieci.
Wówczas Bóg wysyła swojego Anioła, św. Józef z jego polecenia zabiera Dziecię Jezus wraz z Jego Matką i uchodzą do Egiptu, gdzie przebywają do śmierci Heroda nastającego na życie Jezusa.
Jednak niewypowiedziana łaska Zbawiciela Jezusa Chrystusa dała nam większe dobra, niż te, których pozbawiała zawiść demona.
Bóg dopuszcza zło, aby wyprowadzić z niego większe dobro, stąd słowa św. Pawła: „tam gdzie wzmógł się grzech, jeszcze obficiej rozlała się łaska” (Rz 5,20), a hymn wielkanocny głosi „O szczęśliwa wina, skoro ją zgładził tak Wielki Odkupiciel”.
Refleksja
Zastanówmy się, czy od czasów Adama i Ewy coś się zmieniło w naszym ludzkim postępowaniu, ile można by uniknąć tragedii, gdyby po popełnieniu grzechu nie chować się przed Bogiem, nie zrzucać winy na bliźniego, a mieć odwagę spojrzeć na swoje zachowanie i prosić Boga o odpuszczenie grzechów w sakramencie pokuty, a bliźniemu przebaczyć nawet 77 razy.
Szukanie winnych, obrażenie się na Boga rodzi popełnianie tych samych lub innych grzechów. Aby osiągnąć pokój serca i doświadczyć Bożego miłosierdzia, konieczne jest uznanie osobistego grzechu i szczery żal za popełnione zło. W tej niekiedy trudnej po ludzku sytuacji powierzenie się miłosierdziu Bożemu sprawia dotknięcie łaski i całkowitą przemianę życia.
Tę myśl widać jasno w nauczaniu Pana Jezusa, który wie, co się kryje w człowieku, który żałuje za swe grzechy, odpuszcza grzechy kobiecie cudzołożnej, uzdrawia całego człowieka sparaliżowanego, najpierw odpuszczając mu grzechy (por. Mk 2,1-12).
Św. Piotr po upadku i żalu za grzechy doznaje nie tylko łaski odpuszczenia winy zdrady Jezusa, ale zostaje ustanowiony Jego następcą na ziemi. Po pytaniu Szymonie Synu Judy, czy miłujesz mnie – paś baranki moje. Tobie dam klucze Królestwa Bożego cokolwiek zwiążesz na ziemi będzie związane w niebie, cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w Niebie.
Jakże wielu Świętych odkupionych krwią Jezusa Chrystusa upadało w grzechy, a kiedy Pan Bóg okazał im łaskę, wkraczali na drogę pokuty i czynili wielkie dzieła Boże, niekiedy oddawali życie za wiarę, za Kościół za bliźnich.
Św. Franciszek wobec grzechu i pokuty
Św. Franciszek swoje życie dzieli na dwa okresy „życie w grzechach” i „życie pokuty”. Uznawał, że początkiem nawrócenia i życia w pokucie jest uświadomienie sobie swojej grzeszności „i bądźmy mocno przekonani, że naszą własnością są tylko nasze wady i grzechy” (1Reg 17,8).
„Szczęśliwi, którzy czynią pokutę, bo spocznie na nich Duch Pański i uczyni u nich mieszkanie i są synami Ojca, którego dzieła czynią i są oblubieńcami Chrystusa”, braćmi i matkami, bo pełnią Wolę Ojca.
Głównym celem pokuty jest powrót do Boga i wytrwanie w niej do końca: „błogosławieni, którzy umierają w pokucie” (1Reg 21,7).
Św. Franciszek wiele razy na modlitwie wyznawał swoje grzechy i prosił Najwyższego Boga o miłosierdzie.
W gorzkości swej duszy powracał myślą do lat przeżytych, często powtarzając słowa „Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu (por.1Cel 2).
Świadectwo naocznego świadka br. Tomasza z Celano wskazuje drogę, jaką człowiek winien dochodzić do uznania swego grzechu.
Św. Franciszek radzi wszystkim swoim naśladowcom, by nade wszystko pragnęli posiąść Ducha Pańskiego i pozwolili Mu w sobie działać.
Odpowiedź na Boże powołanie do życia w pokucie
Przykład św. Franciszka niech będzie także dla nas, świeckich Jego naśladowców, stałą zachętą do osobistego wysiłku, by ratować się przed grzechem, który poniża i niszczy człowieka.
Takie życie potwierdzi naszą tożsamość z pierwotną nazwą „Braci i sióstr od pokuty”.
Na początku obecnej Reguły FZŚ jest podana pierwsza redakcja Listu św. Franciszka do wszystkich wiernych, w których dzieli ludzi na tych, co czynią pokutę, i na tych, co jej nie czynią. Jest też mowa o konsekwencjach jednej lub drugiej postawy.
Składając profesję we wspólnocie FZŚ, potwierdziliśmy, że chcemy należeć do tych, co rozpoznają i uznają grzech i chcą czynić pokutę i osiągnąć błogosławione skutki tej postawy.
Prośmy, by Światło Ducha Świętego i wstawiennictwo św. Franciszka pomagało nam kochać Boga i bliźnich, czynić owoce godne pokuty i osiągnąć radość z przyjęcia postawy wskazanej w ewangelicznej Regule życia.
A K T U A L N O Ś C I
W dniu 17 listopada 2024 roku w Lubawie wraz ze wspólnotą miejscową tercjarzy wspólnie obchodziliśmy święto św. Elżbiety Węgierskiej, patronki FZŚ. Wspólnota w Lubawie cieszyła się dodatkowo z 5 rocznicy erygowania ich wspólnoty.
Po Mszy św. i wygłoszeniu kazania przez naszego asystenta, spotkaliśmy się na wspólnej agapie. W bardzo miłej atmosferze biesiadowaliśmy. Bogu niech będą za wszystko dzięki.
K A L E N D A R I U M
OKRES ADWENTU:
03.12 – Wsp. obowiązkowe św. Franciszka Ksawerego, kapłana
07.12 – Wsp. obowiązkowe św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła
08.12 – UROCZYSTOŚĆ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NMP, Patronki i Królowej Zakonu Serafickiego, odpust parafialny
09.12 – Adoracja Najświętszego Sakramentu po Mszy św. ok. 18.30
13.12 – Wsp. obowiązkowe św. Łucji, dziewicy i męczennicy
14.12 – Wsp. obowiązkowe św. Jana od Krzyża, kapłana i doktora Kościoła
18.12 – Spotkanie miejscowej rady wspólnoty FZŚ po Mszy św. o godz. 8.30
OKRES NARODZENIA PAŃSKIEGO:
25.12 – UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA PAŃSKIEGO
26.12 – Święto św. Szczepana, pierwszego męczennika
27.12 – Święto św. Jana, Apostoła, Ewangelisty
28.12 – Święto Świętych Młodzianków, męczenników
29.12 – Msza św. – godz. 12.30, po niej spotkanie opłatkowe
Intencja modlitwy obowiązująca wspólnotę w 2024 roku:
O dary Ducha św. podczas kapituły wyborczej rady miejscowej FZŚ
oraz opiekę Bożą dla wspólnoty FZŚ przy Bazylice Św. Trójcy z Chełmży
W czwartki o godz. 17.30 Nabożeństwo ku czci św. Franciszka, poprzedzone modlitwą różańcową
W piątki o godz. 17.30 – modlitwa różańcowa lub nabożeństwo,
po wieczornej Mszy św. – Nieszpory
TERCJARZ – miesięcznik Franciszkańskiego Zakonu Świeckich w Brodnicy.
Przygotowanie: s. Bożenna Chełkowska;
Materiały pomocnicze: Konferencje do formacji ciągłej na rok 2024: „TY JESTEŚ MIŁOŚCIĄ. DROGI DO ODKRYCIA MIŁOŚCI BOGA”
Opieka merytoryczna: o. Norbert Suhak OFM
Adres: Klasztor Franciszkanów, ul. Sądowa 5a, 87 – 300 BRODNICA, tel. (+48) 787 995 261
Adres strony: www.fzsbrodnica.franciszkanie.net
