Tercjarz nr 11/2024
18 lutego 2025
Powiedzenia bł. Anieli Salawy
- Zachęcała do modlitwy za zmarłych twierdząc:
„Dusze zmarłych przychodzą z pomocą tym, którzy się za nie modlą” - Bez cierpienia nie ma zbawienia. Co ty myślisz, że do nieba tak można frunąć i nic nie cierpieć?
- Często powtarzała akt strzelisty:
„Żyję, bo każesz, umrę, kiedy chcesz, zbaw mnie, bo możesz” - W czasie choroby tęskniła za śmiercią, mówiła:
„O jakże będę szczęśliwa, gdy już śmierć po mnie przyjdzie”.
Brat Tomasz Żak OFM Cap
Odpowiedź św. Franciszka z Asyżu
na miłość Ducha Świętego
Święty Franciszek z Asyżu był człowiekiem prostym, otwarcie się do tego przyznawał i chociaż nie można mu odmówić pewnego wykształcenia, to prawdą jest, że Święty bardziej myślał stylem mistyka improwizującego pod natchnieniem łaski, niż według kategorii teologicznych. W jego życiu dominował woluntaryzm o wybitnie konkretnym i uczuciowym charakterze oraz poetyckiej wrażliwości.
Święty nasz brat Franciszek, znany ze swojej głębokiej relacji z naturą oraz prostoty życia, był mistykiem o wyjątkowej więzi z Duchem Świętym. Jego życie jest niezwykłym przykładem odpowiedzi człowieka na miłość i działanie Ducha Świętego.
Inicjatywa Ducha Pańskiego
Święty Franciszek rozpoznał w zawierzeniu się natchnieniom Pana i w pokorze drogę do głębszego zrozumienia Bożej obecności w swoim życiu. Pokora stała się dla niego mostem łączącym ludzkie serce z Boskim przeznaczeniem. Poprzez prostotę życia i posiadanie niewielu dóbr materialnych, Franciszek otworzył się na bezpośrednie doświadczenie Boga. Ubóstwo, które przyjął jako drogę życia, stało się kluczem do wolności od ziemskich przywiązań i otworzyło go na działanie Ducha Świętego. Warto zwrócić uwagę na dynamikę procesu nawrócenia Francesco Bernardone. Najpierw jest to spotkanie z Chrystusem w słowie Bożym, w więzieniu i w chorobie, w trędowatych oraz w krzyżu San Damiano. Poźniej odkrycie tajemnicy Kościoła i Ciała Pańskiego (Sakramentu Eucharystii). Następnie rozmiłowanie się w miłości Boga Ojca i Stwórcy. Ta droga Franciszkowego nawrócenia i radosnej pokuty możliwa jest tylko dzięki uprzedniemu i nieustannemu działaniu Ducha Świętego oraz otwartości młodzieńca z Asyża na Jego natchnienia i prowadzenie.
Tak na początku swego nawrócenia, jak i w całym swym życiu, Franciszek jawi się jako największy charyzmatyk Kościoła.
Życie w Duchu Świętym
Franciszek z Asyżu nie ograniczał swojej relacji z Duchem Świętym do wyjątkowych chwil kontemplacji. Jego codzienne życie było naznaczone modlitwą i wrażliwością na działanie Ducha Pańskiego. Często wycofywał się na samotność, aby w ciszy i skupieniu słuchać głosu Bożego. Był to czas, w którym rozwijał intymną więź z Bogiem, co stanowiło fundament jego duchowej mocy.
Św. Franciszek, o którym pierwszy jego biograf, Tomasz z Celano [czyt. Czelano], pisał, że co dzień był pełen pociechy i łaski Ducha Świętego, najczęściej swoje uwielbienie wyrażał w śpiewie pieśni: „Kiedy wrzała w nim melodia duchowa o najwyższym uczuciu, wówczas na zewnątrz śpiewał po francusku. Zapał Boskiego natchnienia, jakie ukradkiem łowił swoim uchem, wyrzucał radośnie we francuskiej pieśni.
Czasami brał z ziemi patyk, kładł go na ramieniu w prawą rękę, brał patyk przewiązany nicią i jakby na skrzypcach ciągnął nim po patyku, wykonując przy tym odpowiednie gesty, i śpiewając po francusku o Panu”. (Celano, Życiorys drugi 127).
Duch Święty jednoczy braci Franciszka i siostry Klary we wspólnym powołaniu ewangelicznym, jest Bożym natchnieniem ich życia. Franciszek nawet ogłasza Ducha ministrem generalnym Zakonu (Vita Secunda, 193), który zstępuje na wszystkich jednakowo, niezależnie od wykształcenia i piastowanej we wspólnocie funkcji, a przy tym współpracuje z naturą każdego z braci, nadając „łaski szczegółowe” (np. „łaskę braterskiej opieki”, „łaskę zachowywania milczenia”).
Duchowi Świętemu przeciwstawia Franciszek ducha ciała, czyli własne „ja” z nienasyconą tendencją do przywłaszczania sobie dobra i chwały, które należą tylko do Boga. Stary człowiek musi umrzeć, by narodził się nowy. Franciszek miał intuicję w rozeznawaniu, który brat daje się prowadzić duchowi ciała, a który Duchowi Bożemu, którą zwerbalizował w Napomnieniu 12:
„Tak można poznać, czy sługa Boży ma ducha Pańskiego: jeśli jego ciało nie będzie wynosiło się pychą – bo ono zawsze jest przeciwne wszelkiemu dobru – z tego powodu, że Pan czyni przez niego jakieś dobro, lecz jeśli we własnych oczach uważałby się raczej za lichszego i mniejszego od wszystkich innych ludzi” (Napomnienie 12: Jak rozpoznać Ducha Pańskiego).
Podstawową aspiracją każdego franciszkanina powinna być całkowita uległość światłu i wezwaniu Boga, „posiadanie Ducha Pańskiego wraz z Jego uświęcającym działaniem” po to, by iść jeszcze wierniej za Chrystusem:
„Wszechmogący, wiekuisty, sprawiedliwy i miłosierny Boże, daj mi nędznemu czynić dla Ciebie to, o czym wiem, że tego chcesz i chcieć zawsze tego, co się Tobie podoba, abym wewnętrznie oczyszczony, wewnętrznie oświecony i rozpalony ogniem Ducha Świętego, mógł iść śladami umiłowanego Syna Twego, Pana naszego Jezusa Chrystusa i dojść do Ciebie, Najwyższy, jedynie dzięki Twej łasce, który żyjesz i królujesz, i odbierasz hołd w doskonałej Trójcy i prostej Jedności, Bóg wszechmogący przez wszystkie wieki wieków. Amen”. (List do całego Zakonu, 50-52).
Pragnienie Ducha Pańskiego i otwartość na Jego działanie
Franciszek jest otwarty na działanie Ducha, gdyż jest wolny – i jest wolny dlatego, że jest otwarty na Ducha (por. 2Kor 3,17: „Pan zaś jest Duchem, a gdzie jest Duch Pański – tam wolność.”). Wierzy w namaszczenie Ducha Świętego i ma nadzieję w otwarcie współbraci na takie namaszczenie. Szanuje Jego inicjatywę – przestrzega, by nie łączyć wolności działania grupy z drobiazgowymi przepisami. Ufa w szczerość każdego, dlatego w regułach pojawiają się sformułowania: „jak Pan natchnie” – czyli zamiast gotowych recept Franciszek daje współbraciom po prostu zaufanie. Działalność i organizacja wewnętrzna wspólnoty mają być ożywiane prymatem Ducha Świętego, bez zbędnych obciążeń prawnych i planowania, aby nie skończyły się one instrumentalizacją osoby dla dobra instytucji.
Święty Franciszek z Asyżu pozostaje dla nas źródłem inspiracji i przewodnikiem w życiu w Duchu Świętym. Jego odpowiedź na miłość Bożą przez rozwijanie cnót, darów i charyzmatów stanowi wzór do naśladowania. Pokora, ubóstwo, miłość i oddanie Bogu oraz bliźnim pozostają aktualne w naszych czasach. Jego życie pokazuje nam, że niezależnie od okoliczności, możemy żyć w pełni w Duchu Świętym. To wszystko jest możliwe. Możliwe jednak tylko wtedy, gdy będziemy otwarci na działanie Ducha Świętego.
Pytania do refleksji:
1. Jak modlisz się do Ducha Świętego w modlitwie osobistej oraz jak i jak często modlicie się do Niego – Generała Zakonu podczas spotkań Franciszkańskiego Zakonu Świeckich?
2. Jakie dary Ducha Pańskiego chciałbym/miałbym rozwijać w swoim życiu, aby lepiej służyć Bogu i bliźnim?
3. Co konkretnie świadczy (jakie fakty) o otwartości na działanie Ducha Świętego w Twoim życiu i w życiu Wspólnoty.
A K T U A L N O Ś C I
W naszej miejscowej wspólnocie FZŚ w dniu 03 i 04 października 2024 roku przeżywaliśmy radość, bowiem siostra Iwona wyraziła wolę dalszej formacji w FZŚ, przystępując do nowicjatu. Ponadto 4 siostry s. Krystyna, s. Iwona, s. Kamila i s. Elżbieta złożyły przyrzeczenia na rok, a br. Patryk złożył przyrzeczenia życia Ewangelią Jezusa Chrystusa na całe życie. Niech Jezus Chrystus prowadzi brata i siostry dalej w duchu św. Franciszka. Po Mszy św., spotkaliśmy się na agapie, kosztując przeróżne ciasta i przekąski przyniesione przez tercjarzy. W miłej, atmosferze spędziliśmy dany nam czas, za co Bogu niech będą dzięki.
K A L E N D A R I U M
01.11 – UROCZYSTOŚĆ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH
02.11 – WSPOMNIENIE WSZYSTKICH WIERNYCH ZMARŁYCH
02-08.11- Modlitwy za zmarłych na cmentarzu po wieczornej Mszy św. (Dzień Zaduszny)
04.11 – Wspomnienie obowiązkowe św. Karola Boromeusza, biskupa
09.11 – Święto rocznicy poświęcenia Bazyliki Laterańskiej
11.11 – Wspomnienie obowiązkowe św. Marcina z Tours, biskupa
17.11 – Święto św. Elżbiety Węgierskiej, zakonnicy, patronki FZŚ
18.11 – Adoracja Najświętszego Sakramentu po Mszy św. ok. 18.30
19.11 – Wspomnienie obowiązkowe bł. Salomei, dziewicy
20.11 – Wspomnienie obowiązkowe św. Rafała Kalinowskiego, kapłana
20.11 – Spotkanie miejscowej rady wspólnoty FZŚ po Mszy św. o godz. 8.30
21.11 – Wspomnienie obowiązkowe Ofiarowania NMP
22.11 – Wspomnienie obowiązkowe św. Cecylii, dziewicy i męczennicy
24.11- UROCZYSTOŚĆ JEZUSA CHRYSTUSA KRÓLA WSZECHŚWIATA
27.11 – Wspomnienie obowiązkowe św. Franciszka Antoniego, kapłana
29.11 – Święto Wszystkich Świętych Zakonu Serafickiego
30.11 – Święto św. Andrzeja, Apostoła
24.11- Msza św. – godz. 12.30, po niej spotkanie miesięczne w salce
Intencja modlitwy obowiązująca wspólnotę w 2024 roku:
O dary Ducha św. podczas kapituły wyborczej rady miejscowej FZŚ
oraz opiekę Bożą dla wspólnoty FZŚ przy Bazylice Św. Trójcy z Chełmży
W czwartki o godz. 17.30 Nabożeństwo ku czci św. Franciszka, poprzedzone modlitwą różańcową
W piątki o godz. 17.30 – modlitwa różańcowa lub nabożeństwo,
po wieczornej Mszy św. – Nieszpory
TERCJARZ – miesięcznik Franciszkańskiego Zakonu Świeckich w Brodnicy.
Przygotowanie: s. Bożenna Chełkowska;
Materiały pomocnicze: Konferencje do formacji ciągłej na rok 2024: „TY JESTEŚ MIŁOŚCIĄ. DROGI DO ODKRYCIA MIŁOŚCI BOGA”
Opieka merytoryczna: o. Norbert Suhak OFM
Adres: Klasztor Franciszkanów, ul. Sądowa 5a, 87 – 300 BRODNICA, tel. (+48) 787 995 261
Adres strony: www.fzsbrodnica.franciszkanie.net
