Tercjarz nr 06/2019

 

Uczynki ciała a owoce Ducha

 

Ojciec Święty Benedykt XVI (Joseph Ratzinger) w swojej książce pt. „Jezus z Nazaretu” napisał, że św. Franciszek uznał różnicę pomiędzy radykalnym wyzwaniem a koniecznością życia w świecie. Trzeci zakon to właśnie pokorne przyjęcie zadań związanych ze świeckim zawodem i wiążącymi się z nim zobowiązaniami – tam, gdzie każdy się znajduje, jednak w głębokiej wewnętrznej wspólnocie życia z Chrystusem. Ten stan rzeczy oznacza, że bracia i siostry FZŚ znajdują się w stanie nieustannego napięcia, jakie istnieje między tym, co jest z „ducha” a tym, co jest z „ciała”. Uważamy to za określenie dwóch sposobów życia, dwóch zasad kierujących życiem człowieka. „Duch” oznacza sposób życia zgodny z Ewangelią, natomiast „ciało” oznacza sposób życia przeciwny Ewangelii.

Przeciwstawienie „ducha” „ciału”, bardzo częste w terminologii św. Franciszka, jest wyraźnym odzwierciedleniem nauki św. Pawła na ten temat. Św. Franciszek przez „ciało” rozumie nie tylko człowieka z jego nieuporządkowanymi skłonnościami, ale nadto człowieka stawiającego opór wejściu „ducha”. To „stary człowiek” powinien stopniowo umierać, aby „nowy człowiek” miał mocne życie w Chrystusie. „Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda” (J 6,63). Te słowa Pana Jezusa Ojciec Święty zdaje się mieć cały czas przed oczami.

 

ZALECENIA ŚW. PAWŁA

Żaden fragment Pisma Świętego nie pokazuje nam bardziej czytelnie kontrastu między przymiotami człowieka odrodzonego i żyjącego dzięki temu w mocy Ducha Świętego a cechami człowieka, który nie przeszedł przemiany i żyje według żądz swojego ciała. Apostoł Narodów podaje nam listę pełną postaw, które wynikają z cielesnego myślenia i życia ludzi, którzy nie zostali przemienieni przez Boga. Jednocześnie otrzymujemy listę owoców Ducha Świętego, które są cechami charakteru będącymi wynikiem Bożej przemiany. Określenie „grzeszna natura”, „stary człowiek” przedstawia naturę człowieka z jej tendencjami i żądzami, które pozostają w każdym człowieku po chrzcie świętym, z którą każdy odpowiedzialny chrześcijanin powinien zdecydowanie zrywać. Tymi złymi tendencjami w człowieku są słabości zawarte w Liście do Galatów (5,19-21). Ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, zamykają sobie bramę do Królestwa Niebieskiego.

 

ŻĄDZE CIAŁA

Nierząd – lubieżność, bezwstyd, niemoralność, karmienie się lubieżnymi treściami, seks pozamałżeński.

Nieczystość – w Nowym Testamencie obłuda, nieczyste zamiary, zanieczyszczenie seksualne (Rz 1,24nn). Dzisiaj jest to szczególnie ważne. Zwyrodnienie obyczajów i życie wbrew naturze niektórzy stawiają jako normę.

Wyuzdanie – swoboda, uleganie cielesnym namiętnościom i egoistyczne koncentrowanie się na własnych przyjemnościach. Drugi człowiek staje się obiektem pożądania.

Bałwochwalstwo – dosłownie: kult wizerunku; kult fałszywych bóstw i udział w ceremoniach na ich cześć; oddawanie boskiej czci ludziom, duchom i rzeczom. W Nowym Testamencie także miłość do pieniędzy i uznawanie autorytetu jakiejkolwiek instytucji, gremium, osoby lub rzeczy jako równej Bogu bądź stojącej wyżej niż Bóg i Pismo Święte.

Czary – magia, psychomanipulacja. Wprowadzanie ludzi w odmienne stany świadomości za pomocą środków psychoaktywnych i czarów. Ostatnio bardzo głośne, śmiertelnie niebezpieczne dopalacze.

Nienawiść – wrogie zamiary i postawy względem drugiego człowieka. Spór – w mitologii greckiej Eris – bogini niezgody, córka ciemności i chaosu, którą cechuje egoizm, ślepa głupota, nieustanne szukanie swego.

Zawiść – uosobienie zazdrości.

Gniew – wywoływanie konfliktów poprzez emocjonalne molestowanie własnego „ja”, ostre słowa, napady szału i złośliwe zachowanie.

Pogoń za zaszczytami – dążenie do panowania, władzy, wywyższanie samego siebie, manipulacja i stronniczość.

Niezgoda – w Nowym Testamencie niszczenie jedności Kościoła, tworzenie podziału na lepszych i gorszych, elitę i pospólstwo.   Rozłamy – wprowadzanie nauk i zasad lub filozofii niemających oparcia w Słowie Bożym, manipulowanie treścią Pisma Świętego. Zazdrość – uosobienie wrogości i agresji, wynikające z chciwości lub zazdrości. Grecki bóg Photonos to dyskredytacja, niszczenie oraz dopuszczanie się wszelkich skrytych działań na szkodę innych, wraz z morderstwem.

Pijaństwo – w mitologii greckiej Methe – bogini pijaństwa z orszaku Dionizosa (Bachusa) – boga płodności, natury i wina. Hulanki – w mitologii greckiej jest to duch biesiady – Kosmos, towarzysz Dionizosa i Ariadny, przedstawiany jako skrzydlaty młodzieniec, śpiący przy drinku lub ściągający nimfom odzienie. Hulaszczy tryb życia.

 

    OGIEŃ DUCHA ŚWIĘTEGO

 

Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na pewien moment z samego Zesłania Ducha Świętego na Apostołów i Matkę Najświętszą. Św. Łukasz, autor Dziejów Apostolskich, pisze, że „kiedy znajdowali się razem…, ukazały się im jakby języki ognia, które się rozdzieliły, i nad każdym z nich spoczął jeden” (por. Dz 2,1-3).

Ogień, który dotknął i ogarnął uczniów Pańskich spełnił swoje zadanie. Rozgrzał ich serca, oświecił ich umysły i spalił wszystko to, co w nich było małe i niedoskonałe. Takie są bowiem podstawowe funkcje ognia – świecić, ogrzewać i palić. Dla naszych refleksji ważne jest to, że ogień pewne rzeczy zmienia w popiół, inne – jak metal (szczególnie szlachetny) przetapia, nadaje im odmienną formę i hartuje. W człowieku są też rzeczy nadające się do spalenia: wszystko, co marne i niegodne, co przeciwne Bogu, wręcz złe. Pod działaniem Ducha Świętego ulegają one spaleniu w Sakramencie Pokuty.

To jest szczególne pole działania Ducha Świętego pod warunkiem, że człowiek jest na nie otwarty. Otwarcie się oznacza konkretną dyspozycyjność, odrzucenie żądz ciała i przyjęcie Ducha. Otóż, to może się okazać ponad nasze siły, ale jest to ponad moc łaski. Podjęcie wyzwania, to wejście na drogę pokuty, wyrzeczeń i przyjęcie trwałej obietnicy: „kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity” (J 15,5). Do tego jest potrzebny duch umartwienia, wyrzeczenia się zła na pewno i zawsze, ale i dobra doczesnego, które nie jest Dobrem Najwyższym. Ponieważ wyrzeczenie (dobrowolne umartwienie) oznacza pozbawienie się czegoś, czyli pustkę, to miejsce zajmuje Duch Święty ze swoim uświęcającym działaniem. Abstynencja jest swoistym egzaminem wolności. Tak rodzi się nowa jakość życia Braci i Sióstr od Pokuty. „Ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić” – mówi Pan (J 15,5).

 

OWOCE DUCHA ŚWIĘTEGO

 

Przeciwieństwem człowieka żyjącego według ciała jest piękno człowieka przemienionego przez Boga, którego charakteryzują owoce Ducha Świętego. Są to Boże owoce, cechy jego nowego charakteru. Święty Franciszek w Napomnieniu 12 tak mówi o nowym człowieku: „Tak można poznać, czy sługa Boży ma Ducha Pańskiego: jeśli jego ciało nie będzie wynosiło się pychą – bo ono zawsze jest przeciwne wszelkiemu dobru – z tego powodu, że Pan czyni przez niego jakieś dobro, lecz jeśli we własnych oczach uważałby się raczej za lichszego i mniejszego od wszystkich innych ludzi”. Taka postawa gwarantuje osiągnięcie Królestwa Bożego (Ga 5,22-23).

Miłość – starogreckie Agape – to najwyższa forma bezwarunkowej miłości, objawionej przez samego Chrystusa, który oddał dobrowolnie życie za ludzkość. Jest to bezcenna miłość będąca troską i dążeniem do wyższego dobra innych ludzi, bez oczekiwania własnej korzyści i chwały.

Radość – wdzięczność wynikająca z Bożej łaski; wywodzi się od greckiego słowa Charis – łaska.

Pokój – wewnętrzny pokój ducha, umysłu i serca, który jest potwierdzeniem właściwych relacji między Bogiem i człowiekiem. Cierpliwość – polega ona na tym, by nie ulegać rozpaczy i zgorzknieniu, ale godnie znosić przeciwności losu.

Uprzejmość – chęć niesienia pomocy człowiekowi będącemu w potrzebie.

Dobroć – nietolerancja wobec wszelkiego zła.

Wierność – postawa godna zaufania, ponieważ Bóg jest wierny. Łagodność – dobrotliwość i łaskawość.

Opanowanie – cecha władcy, który może dobrze służyć innym, jest godnym zaufania.

 

 PODSUMOWANIE

Na zakończenie należy podkreślić moc i wolność, jaką daje Duch Święty, wykluczając jednocześnie wszelkie przeciwne działania, wynikające z owoców ciała

. Apostoł Narodów mówi o takich ludziach, że „dla tak postępujących nie ma Prawa” – w sensie: tacy nie odczuwają skrępowania przez Prawo, ale żyją i służą Panu. „Pan jest Duchem, a gdzie jest Duch Pański – tam wolność” (2Kor 3,17). Aby bliżej wyjaśnić to adresatom, św. Paweł przedstawia złą i właściwą postawę człowieka na zasadzie przeciwieństw, ukazując przez to różnicę między życiem poddanym żądzom ciała a życiem mocą Ducha Świętego. Chrześcijanin, mając życie od Ducha, do Ducha powinien się stosować (Ga 5,25). Apostoł Paweł podkreśla motywującą i uzdalniającą moc Ducha Świętego w życiu chrześcijanina. Święty Franciszek, podejmując tę myśl, napisał: „Duch Pański natomiast domaga się, aby ciało było umartwione i wzgardzone, liche i odrzucone. I stara się o pokorę i cierpliwość oraz szczery i prawdziwy pokój ducha. I zawsze ponad wszystko pragnie bojaźni Bożej i mądrości Bożej, i miłości Bożej, Ojca i Syna i Ducha Świętego” (1Reg 11-16). Dlatego też najwyższym dążeniem brata mniejszego powinno być „posiadanie Ducha Pańskiego wraz z Jego uświęcającym działaniem” (2Reg 10,8), czyli uległość Panu Bogu. W Liście skierowanym do całego Zakonu Ojciec Seraficki najpełniej to wyjaśnia: „Wszechmogący, wiekuisty, sprawiedliwy i miłosierny Boże, daj nam nędznym czynić dla Ciebie to, o czym wiemy, że tego chcesz, i chcieć zawsze tego, co się Tobie podoba, abyśmy wewnętrznie oczyszczeni, wewnętrznie oświeceni i rozpaleni Ogniem Ducha Świętego, mogli iść śladami umiłowanego Syna Twego, Pana naszego, Jezusa Chrystusa, i dojść do Ciebie, Najwyższy, jedynie dzięki Twej łasce, który żyjesz i królujesz i odbierasz hołdy w doskonałej Trójcy i prostej Jedności, Bóg wszechmogący przez wszystkie wieki wieków. Amen”. (LZ 50-52).                             

O. Witold Regulski OFMConv 

---

A K T U A L N O Ś C I

W dniu 04 maja 2019 roku wspólnota miejscowa FZŚ wzięła udział w Dniu Skupienia w Rywałdzie.

 

 

---

 

 

KALENDARZ  LITURGICZNY

 

01.06 – Wspomnienie obowiązkowe św. Justyna, męczennika

02.06 – Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego

03.06 – Wspomnienie obowiązkowe świętych męczenników Karola Lwangi i Towarzyszy

05.06 – Wspomnienie obowiązkowe św. Bonifacego, biskupa i męczennika

08.06 – Wspomnienie obowiązkowe św. Jadwigi Królowej

09.06 – ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO

 

OKRES ZWYKŁY W ROKU LITURGICZNYM

 

10.06 – Święto NMP, Matki Kościoła

11.06 – Wspomnienie obowiązkowe św. Barnaby, Apostoła

13.06 – Święto św. Antoniego z Padwy, kapłana i doktora Kościoła, Patrona Brodnicy – odpust parafialny

14.06 – Wspomnienie obowiązkowe bł. Michała Kozala, biskupa i męczennika

15.06 – Wspomnienie obowiązkowe św. Jolanty, zakonnicy

16.06 – UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEJ TRÓJCY

17.06 – Wspomnienie obowiązkowe św. Brata Alberta Adama Chmielowskiego, zakonnika

20.06 – UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA

21.06 – Wspomnienie św. Alojzego Gonzagi, zakonnika

24.06 – UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA ŚW. JANA CHRZCICIELA

28.06 – UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA

29.06 – UROCZYSTOŚĆ ŚWIĘTYCH APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA

 

---

WIADOMOŚCI  DLA  WSPÓLNOTY  FZŚ

 

Intencja modlitwy obowiązująca wspólnotę w czerwcu 2019 roku:

O nowe powołania do FZŚ, błogosławieństwo Boże dla wspólnoty miejscowej FZŚ
oraz wspólnoty św. Piotra i Pawła – Toruń Podgórz

W czwartki o godz. 17.30 nabożeństwo ku czci św. Franciszka, poprzedzone modlitwą Różańcową

W piątki o godz. 17.30 – modlitwa Różańcowa lub nabożeństwo, po wieczornej Mszy św. – Nieszpory

 

17.06 – Spotkanie rady miejscowej wspólnoty FZŚ /poniedziałek/ po wieczornej Mszy św. ok. 18.30

21-23 – Rekolekcje zamknięte w Laskowicach Pomorskich

30.06 – Spotkanie miesięczne w salce – godz.14.30, Msza św. – godz. 16.00.

 

---

 

Tercjarz  – MIESIĘCZNIK FRANCISZKAŃSKIEGO ZAKONU ŚWIECKICH W BRODNICY.

Redakcja: s. Bożenna Chełkowska;
Materiały pomocnicze:   Konferencje do formacji ciągłej na 2019 rok „W mocy Ducha Pańskiego”
Opieka merytoryczna:  O. Sylwester Brzeziński OFM.
Adres: Klasztor Franciszkanów, ul. Sądowa 5a,  87 – 300  BRODNICA,  tel. 56 498 25 07.
Adres strony:  www.fzsbrodnica.franciszkanie.pl